Δεν έχουν ιστορικά ονόματα, μυθολογικά και ποιητικά όπως Απόλλωνας, Διόνυσος, αλλά θα είναι πάντα στην καρδιά των Ελλήνων. Θα έχουν μια ξεχωριστή θέση πάντα.
Γιατί αυτό που έκαναν αυτά τα παιδιά θα δυσκολευόταν να το κάνουν ακόμα και οι θεοί.
Ακόμη και οι ποιητές.
Εάν ο Όμηρος ζούσε στις μέρες μας και είχε δει τα ηρωικά κατορθώματα αυτής της Εθνικής, ίσως να μαθαίναμε στο σχολείο αυτή την ιστορία, όπως του Οδυσσέα και του Αχιλλέα.
Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Δέλλας, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Γιαννακόπουλος, Φύσσας, Βρύζας, Καψής, Καραγκούνης, Χαριστέας.
Ποδοσφαιριστές που όταν τους αναλύεις ατομικά δεν έχουν να επιδείξουν σπουδαίους τίτλους σε συλλογικό επίπεδο αλλά όλοι αυτοί μαζί, σε αυτό το όμορφο και έναστρο καλοκαίρι του 2004 φόρεσαν την γαλανόλευκη φανέλα και μετατράπηκαν σε μια ομάδα ηρώων.
Πολέμησαν με ιερά τέρατα και νίκησαν.
Επαιξαν το μεγαλύτερο παιχνίδι της ζωής τους, στο γηπέδο των αντιπάλων.
Υπήρχε δυσπιστία αλλα ο δημιουργός των πάντων, Ότο Ρεχάγκελ, ο γερμανικής καταγωγής Ελληνας θα μείνει στην αιωνιότητα, γιατί αγκάλιασε όλη την χώρα και την έκανε μια γροθιά.
Εκείνο το βράδυ, σ’εκείνο το γήπεδο, έντεκα ήρωες με την φανέλα της Ελλάδας νίκησαν ολόκληρο τον κόσμο και τους χειροκρότησε όλος ο κόσμος.
Οι ειρωνείες, ο χλευασμός, έδωσαν την θέση τους στους πανηγυρισμούς και στην αναγνώριση.
Παίκτες όπως ο Ζιντάν, ο Ανρί, ο Τρεζεγκέ, ο Τουράμ, ο Πιρές, ειδαν το γκολ του Χαριστέα, μετά την σέντρα του Θοδωρή Ζαγοράκη.
Το γκολ του Δέλλα στο 105′ του ημιτελικού εναντίον της Τσεχίας, ήταν κάτι που ακόμα και σήμερα δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε οτι συνέβη…
Όλοι θυμόμαστε που είδαμε εκείνο το παιχνίδι.
4 Ιουλίου, οι πορτογάλοι περίμεναν σίγουροι να πανηγυρίσουν, όμως χάσανε για δεύτερη φορά.
Πάρα πολύ ισχυρότεροι.
Πάρα πολλές προσδοκίες.
Ενα ευρωπαικό που το περιμένανε μέσα στο σπίτι τους.
Ένας τελικός με αστέρες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου απέναντι στην Ελλάδα.
Ίσως η καλυτερη Πορτογαλία που υπηρξε ποτέ.
Ντέκο, Ρουι Κόστα, Λουίς Φίγκο, Νούνο Γκομεζ, Παυλετα, Ρικάρντο Καρβάλιο, Μανις, Κριστιάνο.
Κι ομως, εγινε το θαύμα.
Μια νύχτα που όλοι θα θυμούνται. Μια Ελλάδα στους δρόμους.
Οι άνδρες είναι ένα μικρό βήμα μακριά απο το να γίνουν θρύλοι.
Αδιανόητο.
Η Ελλάδα κάθισε στον θρόνο. Ενα γκολ εναντίον της Πορτογαλίας στο σπίτι της Πορτογαλίας, μια ζεστή μέρα του Ιουλίου, όταν κανείς δεν πίστευε οτι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, εκτός απο όλους τους έλληνες, όπου για μια νύχτα, έγιναν Θεοί.
