«Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τον Σέρχιο Αγουέρο.
Για πολύ καιρό έλεγα...
 «Πρέπει να παίξω μαζί του για να μπορέσω να του μιλήσω».
Όχι επειδή ο παππούς μου είναι Αργεντινός, ούτε επειδή ο Σέρχιο Αγουέρο είναι ένας από τους αγαπημένους παίκτες της οικογένειάς μου.
Όχι, πρέπει να του μιλήσω γιατί έχω μια ιστορία να του πω.
Πριν από πολλά χρόνια, ο Σέρχιο σημείωσε ένα γκολ που μου χάρισε μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου.
Για να καταλάβετε γιατί, πρέπει να μάθετε την ιστορία του μεγαλύτερου αδελφού μου Τζακ.
Ο Τζακ ήταν ο ήρωάς μου όταν μεγάλωνα.
Πολλοί πιστεύουν ότι ο πατέρας μου ο Κλαούντιο με έκανε καλό παίκτη επειδή ήταν επαγγελματίας.
Φυσικά, μου έδωσε καλές συμβουλές και καλά γονίδια.
Όταν όμως ζούσα στο Μάντσεστερ, ενώ ο πατέρας μου έπαιζε στη Σίτι, αυτός που έπαιζε πάντα μαζί μου στον κήπο ήταν ο Τζακ.
Ήμουν 4 και ο Τζακ ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερος από μένα.
Μερικές φορές με άφηνε να κερδίσω αφήνοντας τα σουτ μου να περάσουν κάτω από το πόδια του.
Αλλά τις περισσότερες φορές ο Τζακ με κέρδιζε.
Και θύμωνα, τον κλωτσούσα, τον δάγκωνα, μετά έκλαιγα και έτρεχα στη μητέρα μου.
Αυτά τα παιχνίδια με έχουν μεγαλώσει πολύ, ο πατέρας μου είναι πεπεισμένος ότι η ανταγωνιστικότητά μου, ο αγώνας μου, όλα αυτά προέρχονται από την επιθυμία να νικήσω τον Τζακ.
Ήταν ο τέλειος αδερφός.
Ήμουν πάντα ντροπαλό παιδί, το ήξερε αυτό και με περιλάμβανε σε ό,τι έκανε με τους φίλους του, πράγμα που σήμαινε ότι έπαιζα εναντίον παιδιών που ήταν μεγαλύτερα από εμένα.
Αυτό μου έδωσε αυτοπεποίθηση.

Όταν κατάλαβε ότι θα γίνω καλύτερος από αυτόν, με στήριξε να βελτιώνομαι όλο και περισσότερο.
Το 2007 η οικογένειά μας μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου ο μπαμπάς θα έπαιζε για τους NY Red Bulls.
Το καλοκαίρι του 2010 ο Τζακ διαγνώστηκε με καρκίνο στον εγκέφαλο, ήταν 11 ετών.
Κάποια στιγμή φαινόταν ότι το είχε ξεπεράσει, αλλά τον Δεκέμβριο του 2011, οι γιατροί ανακάλυψαν ότι ο όγκος είχε επιστρέψει.
Εκείνους τους μήνες έκανα τα πάντα για να τον βοηθήσω, δεν μπορούσε να σηκωθεί.
Υπήρχε μια εποχή που έπρεπε να φοράει πάνες.
Από τη φύση μου βοήθησα στο σπίτι, έμαθα πώς να ψήνω φαγητό στο φούρνο μικροκυμάτων, έπλενα πιάτα, τέτοια πράγματα.
Πέρασα επίσης πολύ χρόνο με τον μικρό μου αδερφό, Joah-Mikel και τη μικρή μου αδερφή Carolina.
Ήθελα απλώς να κάνω την οικογένειά μου ευτυχισμένη και να κάνω τον Τζακ ευτυχισμένο, φυσικά.
Όλοι θέλαμε να το κάνουμε, ειδικά όταν μας είπαν ότι είχε μόνο λίγους μήνες ζωής.
Μια μέρα του Μαΐου του 2012, όταν ο Τζακ ήταν 13 ετών, μαζευτήκαμε στην αίθουσα για να παρακολουθήσουμε την τελευταία μέρα της Πρέμιερ Λιγκ.
Πιστεύω ότι ήταν και οι παππούδες μου εκεί.
Είμαστε όλοι οπαδοί της Σίτι από τότε που ο μπαμπάς έπαιξε στην ομάδα και εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα η Σίτι θα μπορούσε να είχε κερδίσει την Πρέμιερ Λιγκ μετά από 44 χρόνια, αν κέρδιζε την QPR εντός έδρας.
Ήμασταν πεπεισμένοι ότι η Σίτι θα νικούσε την QPR και όταν η Σίτι σκόραρε στο πρώτο ημίχρονο, ο τίτλος φαινόταν σαν τυπικότητα.
Όμως η QPR κατάφερε να γυρίσει το σκορ στο δεύτερο ημίχρονο και καθώς η Γιουνάιτεντ κέρδιζε, η Σίτι χρειαζόταν δύο γκολ.
Κανείς στο σπίτι δεν χαμογέλασε πια.
Λυπήθηκα για τον Τζακ.
Εκείνη την εποχή ήταν τόσο άρρωστος που με δυσκολία μπορούσα να περπατήσει ή να μιλήσει.

Και δεν θα έβλεπε καν τη Σίτι να κερδίζει το πρωτάθλημα.
Στη συνέχεια, με δύο λεπτά για τη λήξη, ο Έντιν Τζέκο ισοφάρισε.
Αυτό μας έδωσε κάποιες ελπίδες.
Δύο λεπτά αργότερα, ο Αγκουέρο πέτυχε το θριαμβευτικό γκολ.
Τρελαθήκαμε στο δωμάτιο.
Πηδούσαμε, φωνάζαμε, γιορτάζαμε αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλον.
Ο πρώτος τίτλος μετά από 44 χρόνια, κερδίζοντας με τον πιο απίστευτο τρόπο.
Κοιταχτήκαμε με δυσπιστία.
Ξαφνικά ακούσαμε κάποιον να λαχανιάζει.
Ήταν ο Τζακ.
Κυλιόταν στο έδαφος, κάτι απρόσμενο αφού δεν του είχε απομείνει πολλή ενέργεια στο σώμα του.
Ανησυχήσαμε πολύ.
Για 20 δευτερόλεπτα ένιωθε ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει.
Ο Τζακ χαμογέλασε αργά και άρχισε να γελάει.
Εκεί καταλάβαμε ότι πανηγύριζε το γκολ.
Ήταν χαρούμενος όπως εμείς.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη στιγμή.
Ήταν μια τόσο καταπληκτική, τόσο διασκεδαστική, τόσο αξέχαστη στιγμή.
Επίσης επειδή σε λίγο περισσότερο από εννέα εβδομάδες αργότερα, στις 19 Ιουλίου 2012 ο Τζακ πέθανε. "