«Ήταν τιμή να είμαι απέναντί ​​του και χαρά να είμαι συμπαίκτης του.

Ήταν ο καλύτερος, δεν ήξερα τον Πελέ, είδα μόνο μερικά βίντεο, αλλά νομίζω ότι όταν κάποιος τον αντιμετώπισε και είχε την τύχη να παίξει δίπλα του, μπόρεσε να δει κάτι υπεράνθρωπο από ποδοσφαιρική άποψη.

Όταν έπρεπε να τον αντιμετωπίσεις ως αντίπαλο σκεφτόσουν τρία πράγματα ταυτόχρονα ενώ ήσουν μπροστά του, αλλά εκείνος έβγαζε το τέταρτο από το καπέλο.
Αυτό ήταν το μεγαλείο του.
Θα μπορούσες να σκεφτείς τα πάντα, αλλά η ιδιοφυΐα του, το μεγαλείο του, τον πήγαιναν πάντα παραπέρα.
Ήταν απλώς μια ιδιοφυΐα.
Σκεφόταν κάτι που δεν είχαν καν υποψιαστεί οι υπόλοιποι οι άνθρωποι.

Ας μην ξεχνάμε ότι τότε παίζαμε με παίκτες όπως ο Ζίκο, ο Πλατινί, ο Μπόνιεκ, ο Καρέκα, κόντρα στους κορυφαίους εν ολίγοις.
Αλλά όταν ήσουν μπροστά του ήταν εντελώς άλλο πράγμα.
Σκόραρε απέναντι μου με κάθε τρόπο, λόμπα, κεφαλιά, σουτ απο το κέντρο.
Μόνο κάτω από τα πόδια δεν μπόρεσε ποτέ να το κάνει!
Ήταν πραγματικά κάτι τεράστιο για το ποδόσφαιρο, ασυναγώνιστος».
Τζιοβάνι Γκάλι