«Παίζουμε για την πρόκριση στον τελικό του Euro 2000 στα πέναλτι. Για εμάς αρχίζει ο Ντι Μπιάτζιο... Γκολ! Για την Ολλανδία σουτάρει ο De Boer και ο Toldo αποκρούει. Ο δεύτερος που εκτελεί για εμάς πέναλτι είναι ο φίλος μου Gianluca Pessotto. Στην πραγματικότητα, η υποψηφιότητά του ξεκινά από εμένα. Στο τέλος της παράτασης, ο Τζοφ ψάχνει για εθελοντές και λίγοι βγαίνουν μπροστά. Λείπει ένας, τον πλησιάζω και του λέω σχεδόν στο αυτί... «Κύριε, κοιτάξτε, ο Pessotto είναι πολύ καλός. Και μετά, είναι και πολύ ψυχρός, δεν καταλαβαίνει απο την κρισιμότητα της στιγμής." Κανείς δεν τον σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή. Ο Τζοφ με κοιτάζει δύσπιστα, ρίχνοντας το κεφάλι του πίσω... "Είσαι σοβαρός?" «Ναι κύριε, είναι πολύ καλός», το επιβεβαιώνω. Έπρεπε να εκτελέσει πενάλτι... Στη συνέχεια, ο Zoff πηγαίνει στον Gianluca και τον ρωτάει και λαμβάνει τη διαθεσιμότητά του. Τον πλησιάζω και του ψιθυρίζω: «Λούκα, κοίτα, είπα στον προπονητή να έρθει και να σου ζητήσει να εκτελέσεις πέναλτι, μη με κάνεις να φαίνομαι μαλάκ...» Αποδεικνύοντας πόσο ενωμένη και γνήσια ήταν αυτή η ομάδα, κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Όταν ήρθε η ώρα του, ο Πεσότο έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα και τον τερματοφύλακα απο την άλλη... 2-0 για εμάς». Τα υπόλοιπα είναι ιστορία... Αντόνιο Κόντε
