«Παίζουμε για την πρόκριση στον τελικό του Euro 2000 στα πέναλτι.
Για εμάς αρχίζει ο Ντι Μπιάτζιο...
Γκολ!
Για την Ολλανδία σουτάρει ο De Boer και ο Toldo αποκρούει.
Ο δεύτερος που εκτελεί για εμάς πέναλτι είναι ο φίλος μου Gianluca Pessotto.
Στην πραγματικότητα, η υποψηφιότητά του ξεκινά από εμένα.
Στο τέλος της παράτασης, ο Τζοφ ψάχνει για εθελοντές και λίγοι βγαίνουν μπροστά.
Λείπει ένας, τον πλησιάζω και του λέω σχεδόν στο αυτί...
«Κύριε, κοιτάξτε, ο Pessotto είναι πολύ καλός.
 Και μετά, είναι και πολύ ψυχρός, δεν καταλαβαίνει απο την κρισιμότητα της στιγμής."
Κανείς δεν τον σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή.
Ο Τζοφ με κοιτάζει δύσπιστα, ρίχνοντας το κεφάλι του πίσω...
"Είσαι σοβαρός?"
«Ναι κύριε, είναι πολύ καλός», το επιβεβαιώνω.
Έπρεπε να εκτελέσει πενάλτι...
Στη συνέχεια, ο Zoff πηγαίνει στον Gianluca και τον ρωτάει και λαμβάνει τη διαθεσιμότητά του.
Τον πλησιάζω και του ψιθυρίζω:
«Λούκα, κοίτα, είπα στον προπονητή να έρθει και να σου ζητήσει να εκτελέσεις πέναλτι, μη με κάνεις να φαίνομαι μαλάκ...»
Αποδεικνύοντας πόσο ενωμένη και γνήσια ήταν αυτή η ομάδα, κούνησε καταφατικά το κεφάλι.
Όταν ήρθε η ώρα του, ο Πεσότο έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα και τον τερματοφύλακα απο την άλλη...
 2-0 για εμάς».
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία...
Αντόνιο Κόντε