“Ήταν την σεζόν 1998/99 έπαιζα στην U.S. Savoia 1908!
Ήταν η πρώτη φορά που η μητέρα μου παρακολούθησε έναν από τους επαγγελματικούς μου αγώνες ποδοσφαίρου.
Η μητέρα μου με ρώτησε…
-Τζενέρου, γιατί λένε όλες αυτές τις κακές λέξεις πίσω από το τέρμα;
-Μαμά αν θες να δεις τα παιχνίδια μου πρέπει να ησυχάσεις και να μην απαντήσεις σε κανέναν.
Η μαμά μου… ” Εντάξει. “
Επόμενο παιχνίδι πριν την έναρξη του αγώνα ως συνήθως κοιτάζω στην κερκίδα για να βρω το βλέμμα της μητέρας μου και βλέπω μια ολόκληρη κερκίδα να κινείται προς το μέρος της… και δεν μπορώ να δω τη μητέρα μου!
Το πρώτο μισό του παιχνιδιού ήταν ατελείωτο.
Ξεφεύγω για λίγο στον πάγκο και στέλνω έναν άνθρωπο της ομάδας στις κερκίδες, ζητώντας του να δει τι συμβαίνει.
Μετά από δέκα λεπτά έρχεται ο χαμογελαστός…
-Τι συνέβη;
-Είναι η μαμά σου που μοιράζει γλυκά σε όλους. Είναι η χαρά της κερκίδας!”
Τέλος του αγώνα.
Πάβ και την βρίσκω…
-Τι στο καλό έκανες πάλι??
-Τίποτα, είπα είμαι η μητέρα του τερματοφύλακα και έδωσα γλυκά σε όλους.
Παρατήρησες ότι δεν σε έβρισε κανένας??
Για 15 χρόνια ήταν η κυρία με τα γλυκά….
Τζενερόσο Ρόσι, πρώην τερματοφύλακας, μεταξύ άλλων, της Μπάρι, Κροτόνε, Βενέτσια, Λέτσε και Σιένα!
