“Στη ζωή μου μέχρι ένα σημείο έκανα πολλά λάθη.Mεγάλες μαλακ…
Ως παιδί ήμουν ένας τρελός, σκαρφάλωνα στα δέντρα και στις στέγες.
Χτυπούσα συχνά.
Μια μέρα πήγα στο νοσοκομείο και δεν ένιωθα το πόδι μου.
Στη γειτονιά που γεννήθηκα κινδύνευα να ριχτώ στο εμπόριο ναρκωτικών, αν δεν ήταν εκεί η υποδειγματική μου οικογένεια, τώρα δεν θα ήμουν εδώ σίγουρα.
Πήγαινα να παίξω ποδόσφαιρο κάθε μέρα, ήμουν πάντα στο δρόμο, ο πατέρας μου μερικές φορές με έπαιρνε από το αυτί και με πήγαινε σπίτι. Εκεί στον δρόμο ήμουν μια χαρά, γιατί παίζαμε μπάλα με τους φίλους μου, αλλά υπήρχαν και άνθρωποι που δεν ήταν αξιοπρεπείς, προσπαθούσαν να σε μπλέξουν ανα πάσα στιγμή με τα ναρκωτικά.
Μια στροφή ήταν αρκετή για να πάρει το λάθος μονοπάτι και αντί για ποδόσφαιρο, να βρεθείς στον γκρεμό…
Αν δεν τα είχα καταφέρει μέσα από το ποδόσφαιρο, θα ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα για μένα.
Αν αισθάνομαι πίεση όταν παίζω…??
Μια μέρα ενώ καθόμουνα στο μπαρ, μου έβαλαν τρία όπλα στο κεφάλι.
Αυτό είναι πίεση.”
Γκάρι Μεντέλ
