”Όταν επιστρέφω στη Φλωρεντία νιώθω τη ζεστασιά των ανθρώπων, η γυναίκα μου συνεχίζει να λέει ότι δεν καταλαβαίνει γιατί οι άνθρωποι στη Φλωρεντία μου δείχνουν την αγάπη τους κάθε μέρα.

Μια αγαπη που νιώθω ολο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός.

Αξιζε να σπάσω τους αστραγάλους μου γι’αυτόν τον κόσμο κι’αυτήν την φανέλα.

Μετά την αποχώρηση μου από το ποδόσφαιρο,ξυπνούσα κάθε μέρα με δυνατό πόνο στους αστραγάλους, θα μπορούσα ακόμα και να αποφάσισω να μου κόψουν τα πόδια, ο γιατρός με έπεισε να κανω μια θεραπεία και με τον καιρό να νιώθω καλύτερα.

Τουλάχιστον περπατάω.

Είμαι συναισθηματικός,αυτο που νιώθω για την Φλωρεντία, είναι το ίδιο συναίσθημα, όπως όταν σκέφτομαι τους γονείς μου, τις αδελφές μου και την οικογένειά μου,που είναι τα αληθινά τρόπαια της ζωής μου, ιδίως τα παιδιά μου,τα οποία τα δίδαξα την αξία της τιμής και της αξιοπρέπειας.”

Γκαμπριελ Μπατιστούτα