”Αν δεν είχα τρακάρει το αυτοκίνητο και δεν χτυπούσα το κεφάλι μου τόσο δυνατά, θα ήμουν ένα θηρίο για πολλά χρόνια ακόμα.

Ένιωθα σαν λιοντάρι, στην Μίλαν κανείς δεν είχε τις δεξιότητες μου από άποψη ταχύτητας, δύναμης, τεχνικής, αντοχής.

Θυμάμαι που έπαθα λάστιχο και σταμάτησα στο βενζινάδικο στον αυτοκινητόδρομο για να το αλλάξει ένας άνθρωπος εκεί.

Θυμάμαι ακόμα ότι τρέχω μερικά χιλιόμετρα, μετά υπάρχει ένα κενό.

Είχαμε παίξει στο Μαράσι, γυρνούσα στο Τορίνο.

Δύο μέρες μεταξύ ζωής και θανάτου, κώμα, αφύπνιση.

Άρχισα να ακούγομαι σαν παιδί, είχα αργά αντανακλαστικά και ούτε που το πρόσεξα.

Ακόμα και στο γήπεδο όταν γύρισα αργούσα αλλά όλα πήγαν καλά.

Δύο σεζόν μετά, ήμουν πάλι δυνατός, ήμουν σίγουρος ότι θα έπαιζα στον τελικό του 1995, Μίλαν-Άγιαξ στη Βιέννη.

Αλλά ο Καπέλo με κράτησε μακριά απο το ματς και δεν μου έδωσε ποτέ εξηγήσεις.

Όλα καταρρέουν.

Έκανα ένα λάθος.

Εκείνο το βράδυ, η καριέρα μου τελείωσε.”

Τζιανλουίτζι Λεντίνι

2 Αυγούστου 1993… Ο Λεντίνι αποφεύγει τον θάνατο αλλά χάνει μια σπουδαία καριέρα.