“6 Μαΐου 2001…

Είναι μια πρόκληση για το πρωτάθλημα εναντίον της Γιουβέντους.

Φοβερό το ξεκίνημα της Γιουβέντους…

Ο Ντελ Πιέρο σκοράρει με κεφαλιά στο τέταρτο λεπτό μετά απο ασίστ του Ζιντάν και στο έκτο λεπτό ο Γάλλος βάζει γκολ, η άμυνά μας δεν μπόρεσε να αντιδράσει.

Παίζω πολύ άσχημα, δύσκολα βρίσκω την θέση μου στο γήπεδο ενώ οι παίκτες της Γιουβέντους για ένα μισάωρο μας προσπερνάνε σαν ρουκέτες.

Στο δεύτερο μισό βλέπω δύο παίκτες να ετοιμάζονται να μπουν.

Κάθομαι και παρακολουθώ τον πίνακα με τους αριθμούς της αλλαγής.

Το πρώτο είναι το νούμερο 10.

Είμαι έκπληκτος.

Και αμέσως μετά τσαντισμένος.

Είμαι πολύ κακός, αλήθεια, δεν μου βγαίνει τίποτα αλλά μπορεί να βγει ο αρχηγός σε τέτοιο ματς??

Αυτό σκέφτηκα.

Από τις πολλές θαυματουργές αλλαγές όμως, ήταν αυτή του Νακάτα.

Είναι η πιο απίστευτη και καλύτερη αλλαγή που θυμάμαι.

Στο εβδομηκοστό ένατο λεπτό, ο Νακάτα σκοράρει με φοβερό σουτ πολύ έξω απο την περιοχή.

Το γήπεδο έχει παγώσει από την ένταση, φαίνεται ότι δεν είμαστε μακριά απο την ισοφάριση.

Στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων άλλο ένα σπουδαίο σουτ έξω απο την περιοχή από τον Νακάτα, το οποίο δεν μπορεί να μπλοκάρει ο Φαν Ντερ Σαρ και ο Μοντέλα σκοράρει με γυριστό σουτ και τα πανηγύρια του λαού μας είναι αξέχαστα γιατί αυτό ήταν ένα χαμένο παιχνίδι για όλους.

Τρέχω στον Νακάτα να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω, τον έχω ήδη σηκώσει στον αέρα και αυτός έχει το συνηθισμένο ήσυχο χαμόγελο, σχεδόν σα να μην συμβαίνει τίποτα.

Ουρλιάζω στα αυτιά του…

“Είσαι μύθος” αρκετές φορές και τελικά γυρίζει και μου λέει…

“Ευχαριστώ”.

Μετά απομακρύνεται, κατά τη γνώμη μου λίγο ενοχλημένος από τη σωματική επαφή, καθώς μια ομάδα παικτών έχει πέσει πάνω του, όπως γίνεται μ’αυτούς που μόλις έχουν βάλει το γκολ του πρωταθλήματος και μετά όλοι αγκαλιάζονται σε κατάσταση έκστασης.

Ο Νακάτα, είναι ο πρώτος που εξαφανίστηκε απο τα αποδυτήρια.

Ένας διάφανος εξωγήινος, ευγενικός αλλά ψυχρός, σιωπηλός, που μένει μαζί μας αλλά δεν αφήνει ποτέ τον απρόσιτο κόσμο του.

Ανάμεσα στα λίγα πράγματα που είπαμε ο ένας στον άλλο, θυμάμαι να μου λέει…

“Θα σταματήσω να παίζω σύντομα γιατί θέλω να κάνω άλλα πράγματα.”

Έτσι ακριβώς έκανε.

Κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών του πρωταθλήματος, με το που μπαίνω στα αποδυτήρια, ανοίγω μια σαμπάνια.

Δεν είναι η πρώτη, βλέποντας απο το τι γίνεται.

Τραγούδι και χορός και συνθήματα αμέσως, κάνω πρόποση και όλοι πανηγυρίζουν, μένω έκπληκτος με τον Νακάτα, ο οποίος βρίσκεται σε αυτό το τεράστιο χάος και κάθεται σε μια γωνιά και διαβάζει ένα βιβλίο.

Ήταν απο άλλο πλανήτη.”

Ο Φραντσέσκο Τόττι για τον Χιτεντόσι Νακάτα