«Στη Serie A εκείνων των χρόνων ήταν πολύ καλύτερα αν ήσουν φίλος με συγκεκριμένους τύπους.

Το κατάλαβα καλά στον αγώνα με τη Σαμπντόρια για το Coppa Italia, στον οποίο είμαι βασικός.

Στην πρώτη φάση ο Βιέρκοβουντ μου κάνει τάκλιν από πίσω.

Ο διαιτητής σφυρίζει, σηκώνομαι σαν να μην έγινε τίποτα και λίγο μετά έρχεται το δεύτερο μαρκάρισμα.

Πάλι δεν λέω τίποτα, ξαναρχίζει το ματς και 10 λεπτά μετά έρχεται το τρίτο τάκλιν, μόνο για πόδια.

Αποφασίζω να μείνω στο έδαφος, ο αστράγαλος πονάει όντως.

Οταν σηκώνομαι βλέπω τον Βιέρκοβουντ να με κοιτάει με περίεργο ύφος, οπότε του είπα ότι πρέπει να σταματήσει.

Εβαλε το δάχτυλο μπροστά στο στόμα, σαν να μου λέει “σιωπή”.

Ηταν ο τρόπος του για να με καλωσορίσει στους μεγάλους στην πρώτη μου εμφάνιση ως βασικός με τον Ματσόνε.

Ακόμη δύο που είχαν πραγματικά τον ρόλο των κακών ήταν οι Κόουτο και Μοντέρο, πραγματικοί εφιάλτες στα ντέρμπι και στα Γιούβε-Ρόμα.

Αυτοί της Μίλαν, από τον Μαλντίνι ως τον Κοστακούρτα, σε έκαναν αμέσως να καταλάβεις ποιον έχεις μπροστά σου αλλά χωρίς να σε πονέσουν πολύ.

Οπως και οι Νέστα και Καναβάρο.

Αυτός που έδειχνε χειρότερο πρόσωπο από ό,τι πραγματικά ήταν, ήταν ο Ματεράτσι, γιατί τα πιο σκληρά φάουλ που έκανε δεν τα έκανε από κακία αλλά επειδή είχε αργήσει να αντιδράσει στη φάση».

Φραντσέσκο Τότtι