“Ηταν πριν τα Χριστούγεννα. Με τη γυναίκα μου και τους φίλους μου βγαίνουμε για φαγητό.
Στο τραπέζι βρίσκω επίσης τον Αλμπέρτο, ένας περίεργος τύπος που μου λέει οτι οι τερματοφύλακες είναι ειδικοί τύποι.
Κάποια στιγμή με ρωτάει την ημερομηνία γέννησης μου και κάποια άλλα στοιχεία και λέει οτι τον χρόνο που έρχεται θα κάνω σημαντικά πράγματα.
“Θα παίξεις στο Euro, η αριθμολογία δεν λέει ψέματα.”
Είμαι ενθουσιασμένος στο εστιατόριο.
Τους επόμενους μήνες, μιλάμε συχνά παρόλο που έμεινα επιφυλακτικός για την πρόβλεψη.
Αποφασίσαμε να στοιχηματίσουμε έναν καφέ… επέμενε ότι θα ήμουν ένας μεγάλος πρωταγωνιστής στο ευρωπαικό, όχι μόνο βασικός, αλλά θα έκανα κάτι σημαντικό.
Μια στο τόσο έλεγα…
“Αλμπέρτο, ο Μπουφόν θα παίξει, ετοιμάσου να έρθεις στην Φλωρεντία για το κέρασμα “.
Αυτό γινόταν μέχρι τον Μάιο. Ο Τζοφ δίνει φανέλες.
Ο Μπουφόν παίρνει το νούμερο 1 και εγώ το 12 σε εκείνο το σημείο πίστεψα ότι κέρδισα το στοίχημα
Αλλά ο Αλμπέρτο μου απανταει…
“Δεν καταλαβαίνεις, είμαστε στον Μάιο, το Euro είναι τον Ιούνιο”.
Στη συνέχεια, αρχές Ιουνίου στο φιλικό εναντίον της Νορβηγίας, ο Τζίτζι χτύπησε στο χέρι.
Λίγες μέρες αργότερα χτυπάει το τηλέφωνό μου.
“Κοίτα, δεν τελειώνει εδώ, θα υπάρξει μια μέρα που όλοι θα μιλάνε για σένα. Θα σε πάρω όταν έρθει η ώρα “.
Μου έλεγε συνέχεια ότι θα μου τηλεφωνήσει την κατάλληλη στιγμή.
Είναι το πρωί της 29ης Ιουνίου, χτυπάει το τηλέφωνο και λέει…
“Αυτή είναι η μέρα. Δεν χρειάζεται να μιλήσεις, άκουσέ με.
Όλα ταιριάζουν, οι αριθμοί δεν λένε ψέματα.
Είσαι τερματοφύλακας, θα υπάρξουν πολλά πέναλντι. Αλλά μη φοβάσαι…Θα είσαι πρωταγωνιστής. Είναι η μέρα σου”.
Θα μπω στο παιχνίδι με αυτές τις λέξεις στο κεφάλι μου, τα υπόλοιπα είναι γνωστή ιστορία.
Ολα θα πάνε ακριβώς έτσι.
Όταν ο Σταμ στέλνει την μπαλα πάνω από το δοκάρι, χαμογελάω, σηκώνω την γροθιά μου στον ουρανό και φωνάζω δύο φορές το όνομα… Αλμπέρτο, Αλμπέρτο.
Ο τρελός φίλος μου, Αλμπέρτο Φεραρίνι “.
Φραντσέσκο Τόλντο
