“Στην Γιουβέντους γνώρισα έναν από τους παίκτες με τον οποίο θα γράφαμε την ιστορία, τον θρυλικό Πίπο.

Ο Πίπο Ιντζάγκι, που τρώει ακόμα μπισκότα Plasmon.

Ηταν η ανακάλυψη του αιώνα.

Όταν έφτασα στην Γιουβέντους, τραυματίστηκε, ωστόσο, ανάμεσα σε μένα και σε εκείνον υπήρχε ένα άμεσο καλό συναίσθημα, όλα ήταν θέμα συμπάθειας.

Ο Πίπο ήταν πάντα ένα ζώο μέσα στην περιοχή, δεν καταλάβαινε απο λόγια.

Αν πρέπει να σκεφτώ τον τέλειο επιθετικό, σίγουρα δεν μου έρχεται στο μυαλό, δεν είναι ολοκληρωμένος.

Όμως μέσα στην περιοχή είναι ο πιο δυνατός στον κόσμο, σαγηνεύει την μπάλα.

Σε αυτά τα λίγα τετραγωνικά σκοράρει με κάθε τρόπο, δεξί, αριστερό, γόνατο, μηρός, κνήμη, λαιμό, κεφάλι με κλειστά μάτια, με τον πισινό, με το αυτί, με την σκέψη, με τη δαντέλα του παπουτσιού, όπως βρει.

Ο ορισμός του Inzaghi που μου αρέσει περισσότερο ανήκει στον Εμιλιάνο Μοντονίκο…

“Είναι ο Pippo λάτρης των γκολ; Όχι, είναι το γκολ που τον ερωτεύτηκε”.

Ζεστό πάθος για μπάλα.»

Κάρλο Αντσελότι