”Θυμάμαι ότι την πρώτη μου μέρα στην Ρεάλ Μαδρίτης Καστίγια, στα αποδυτήρια, είδα ότι όλοι οι συμπαίκτες μου φορούσαν Gucci μποξεράκια, απ΄την άλλη εγώ στο μυαλό μου είχα, μη τυχόν και φοράω κανα σκισμένο βρακί.
Εγώ προέρχομαι από την Ουρουγουάη και έχω παίξει σε πολύ δύσκολα γήπεδα.

Πρέπει να το απολαμβανεις.

Πρέπει να παίζεις σε κάθε γήπεδο με τον ίδιο ζήλο, είτε παίζεις σε ένα χωραφι είτε στο Μπερναμπέου.
Όλη μου τη ζωή δούλεψα για να ζω τώρα τέτοιες στιγμές.

Ήταν δύσκολο γιατί μιλαμε για μια ομαδα με τεραστιο ανταγωνισμό και μεγαλες προσωπικότητες.

Σήμερα μιλάω πρόσωπο με πρόσωπο με όλους αυτούς,επειδή κέρδισα την θέση μου στο ποδόσφαιρο,με την αξία μου “.
Η Mina, η γυναίκα μου, ξέρει πολλά για το ποδόσφαιρο.
Είναι Αργεντίνα, οποτε ξέρει ακριβώς πώς έχουν τα πράγματα.
Στα πρώτα παιχνίδια, θυμάμαι ότι μπαίναμε στο αυτοκίνητο και το πρώτο πράγμα που μου έλεγε…
”Τι ήταν αυτό; Έτσι θα παίξεις με την φανέλα της Real;
Δεν μαρκάρεις, δεν σουτάρεις, ξέρεις ότι πρέπει να προσπαθήσεις παραπάνω για να αντέξεις εδώ??”
Φρόντιζα να ανοίγω την ένταση των τραγουδιών για να αποφύγω την ανάλυσή της.
Και στο τέλος, δεν θα της έλεγα ποτέ τίποτα, ελπίζοντας να μην θυμώσει…
Είμαστε μια οικογένεια ποδοσφαιρική, εξάλλου ένας Ουρουγουανός και μια Αργεντίνα, είναι μια τρελή ένωση.”

“Ο γιος μου αγαπούσε την Πενιαρόλ, αλλά η ομάδα του έδινε πολύ λίγα λεπτά συμμετοχής και αυτό τον κατέστρεφε λίγο λίγο ψυχολογικά, γιατί ήξερα πραγματικά ότι είχε ταλέντο.
Έρχεται μια μέρα και μου λέει…
-Μπαμπά έχω νέα…
Μαντέψε!
Απάντησα…
-Θα ξεκινήσεις στο επόμενο παιχνίδι;
Βλέπω αμέσως να τρέχουν δάκρυα από το πρόσωπό του και με μια ξεψυχισμένη φωνή να μου λέει…
”Με θέλει η Ρεάλ Μαδρίτης.”
Δεν ξέραμε τι να κάνουμε, έσκασα από ευτυχία και δέκα λεπτά αγκαλιαζόμασταν και κλαίγαμε.”
Χούλιο Βαλβέρδε, πατέρας του Φεντερίκο Βαλβέρδε

”Για να είσαι νικητής, θα χρειαστεί να ξεπεράσεις εμπόδια στο χώρο του ποδοσφαίρου.

Το ξέρω αυτό και μου δίνει κίνητρο.

Πρεπει να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και αυτοπεποίθηση.”

Φεντερίκο Βαλβέρδε