”Στην προπόνηση με τον Φραντσέσκο Τόττι καθημερινά βλέπαμε γκολ όπως αυτό στο Σαν Σίρο, το καλύτερό του ήταν το «κουτάλι», πραγματικά σε κάθε προπόνηση το έκανε, καθώς και σε παιχνίδια, σου περνούσε τη μπάλα κάτω απο τα πόδια χαλαρά, ήταν ένα θέαμα.

Κέρδισε επίσης πολλά ματς γιατί ήταν ρυθμισμένος να το κάνει να κερδίσει, δεν ένιωθε το βάρος για το γεγονός ότι ήταν ο Τόττι, οπότε συνήθως όποιος ήταν μαζί του στην ομάδα το εκμεταλλευόταν.

Ωστόσο, υπήρξε μια περίοδος του χρόνου που ο Φραντσέσκο δεν ήταν ο Τόττι που ήταν πάντα, αυτό γινόταν την εβδομάδα πριν από το ντέρμπι.

Πριν από εκείνα τα ματς άλλαζε το πρόσωπό του, το ένιωθε όπως ποτέ πριν, μάλλον λόγω ευθύνης.

Αυτός είναι ο λόγος που ο τρόπος του παιχνιδιού, του αστειευόμενου, ήταν διαφορετικός εκείνη την εβδομάδα.

Υπάρχει μια προπόνηση που ωστόσο,θυμάμαι περισσότερο από κάθε άλλη.

Ο Φραντσέσκο σούταρε στέλνοντας την μπάλα δοκάρι και μέσα, πάνω κάτω από τα 50 μέτρα και θυμάμαι ότι ζητήσαμε να σταματήσει η προπόνηση λέγοντας «εντάξει, τελείωσε, πάμε μέσα, γιατί δεν μπορούμε να δούμε κάτι καλύτερο από αυτό που είδαμε αυτή τη στιγμή». Έκανε τόσα πολλά από αυτά τα σουτ και τα έκανε παρόμοια τουλάχιστον άλλες πέντε φορές, δεν μπορούσες παρά να τον δεις και να τον χειροκροτήσεις».

Φεντερίκο Μπαλτσαρέτι