”Στα πέναλτι ήμουν ένα άγαλμα.
Στον κύκλο της μεσαίας γραμμής, δεν ήθελα κανέναν κοντά.
Είμαι Ναπολιτάνος, επομένως προληπτικός.
Με πλησίασε ο Πίρλο, με αγκάλιασε κιόλας, άσχετα με την πιθανή κακή τύχη που θα μπορούσε να έχει…
Η σκέψη της στιγμής ήταν μόνο μία…
“Μείνετε μακριά”.
Θυμόμουν το Μουντιάλ της Γαλλίας το 1998.
Δεν μπλέκεις με ιστορικές εκκλήσεις.
Είχα κολλήσει.
Μόλις πλησιάσε ο Πίρλο “τελείωσε, χάσαμε” ήταν η πρώτη μου σκέψη…
Δεν αντέδρασα ούτε στο δοκάρι του Τρεζεγκέ.
Ο Φάμπιο Γκρόσο ανέβηκε και άρχισε να περπατάει προς το ημικύκλιο.
Σε εκείνο το σημείο ο Αντρέα σχεδόν μου ψιθύρισε…
-Φάμπιο, αν ο Φάμπιο σκοράρει, κερδίσαμε το Μουντιάλ αλλά είσαι σίγουρος ότι θα το κάνει?
-Ναι Αντρέα! Τώρα είμαι σίγουρος. Το πήραμε!”
Φάμπιο Καναβάρο
