Είναι πραγματικά πολύπλοκο να μιλάς για τον Elías Figueroa, γιατί υπάρχει ακόμη και ο κίνδυνος να οδηγήσει στον εσωτερισμό μιας ζωής που τον είδε να επιβιώνει από πνευμονία ως παιδί και στη συνέχεια να σκοράρει γκολ που «φωτίζεται» από τη μοναδική ακτίνα του ήλιου που ακτινοβολούσε τον αγωνιστικό χώρο.

Είναι πιθανώς ο ίδιος ο Δον Ελίας που φέρνει μαζί του αυτή τη σχεδόν υπερβατική φύση, επειδή η αμυντική του παντοδυναμία ήταν στην πραγματικότητα θεϊκή, που του επέτρεψε να κυριαρχεί σαν Αυτοκράτορας σε αυτό το τμήμα, όπως πιθανότατα κανένας Νοτιοαμερικανός στην ιστορία του ποδοσφαίρου δεν είχε καταφέρει ποτέ.

Είχε μια μακρά καριέρα, που ήταν σα να είχε κάτι από τον βασιλιά Μίδα, να μοιράζει τις αμυντικές του γνώσεις στη Νότια Αμερική, πρώτα στα νιάτα του στην Πενιαρόλ, στη συνέχεια έφθασε σε θριάμβους με την Ιντερνασιονάλ και μετά κέρδισε έναν αδιανόητο τίτλο στηn Χιλή με τον Παλαιστίνο.

Χρυσή Μπάλα για τρία συνεχόμενα χρόνια μεταξύ 1974 και 1976.

Και αν κατάφερε να συμπεριληφθεί στην ιδανική ενδεκάδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 παίζοντας μετά βίας σε τρία παιχνίδια, σημαίνει ότι ο Elías Figueroa, όλα αυτά, ήταν πραγματικά ένας από τους ισχυρότερους αμυντικούς όλων των εποχών.

O Elías Figueroa, για πολλούς ο καλύτερος Χιλιανός παίκτης όλων των εποχών!

«Ο Φιγκερόα είναι ο καλύτερος Χιλιανός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών και πιθανότατα ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός στην ιστορία του λατινοαμερικανικού ποδοσφαίρου», είχε δηλώσει ο Βραζιλιάνος θρύλος, ενώ ο «κάιζερ» είχε πει, βλέποντάς τον και από κοντά το 1974: «Είμαι ο Ευρωπαίος Φιγκερόα»!