''Όταν έπαιξα με την ομάδα της Primavera της Νάπολι, ο Μαραντόνα στεκόταν πίσω από το τέρμα και έδινε συμβουλές σε όλους.
Για εμάς ήταν υπέροχο να έχουμε έναν δάσκαλο σαν αυτόν.
Όταν μετά έφτασα στην πρώτη ομάδα, με καλωσόρισε και έγινε ο άνθρωπος που με βοήθησε να καταλάβω ότι πλέον τα πράγματα θα είναι διαφορετικά αλλά αυτός θα είναι εκεί για ότι χρειαστώ.
Θυμάμαι ότι βλέποντας τα παπούτσια μου όλα μπαλωμένα, μου έδωσε τα δικά του, μιας και φορούσαμε και οι δύο νούμερο, 40.
Στο τέλος έβγαλα φουσκάλες γιατί είχε πιο φαρδιά σόλα και τα παπούτσια του ήταν φτιαγμένα στα μέτρα του ακριβώς.
Μου είπε να μην ανησυχώ και λίγες μέρες αργότερα με έβαλε να υπογράψω μια συμφωνία έγκρισης με την εταιρεία που του έφτιαχνε τα παπούτσια.
Ήμουν μόλις δεκαεπτά και προερχόμουν από την Primavera, αλλά ποτέ δεν σε έκανε να νιώσεις κατώτερος, αντίθετα έκανε βήματα πίσω για να μην σε κάνει να νιώσεις άβολα.''
Φραντσέσκο Μπαϊάνο