”Τριγυρνούσα στο ιστορικό κέντρο με τον σύζυγό μου και τη μικρή μας Ρόμα, δυόμιση χρονών και είδα τον εαυτό μου σε αυτήν ξανά.
Ήμουν στην ηλικία της όταν ζούσα στη Νάπολι.
Όταν μεγαλώσει, ελπίζω να μπορέσει να έρθει πάλι εδώ και να νιώσει συναισθήματα σαν τα δικά μου, να καταλάβει πόσο τεράστιος ήταν ο παππούς της, ο Ντιέγκο.
Θυμάμαι τα σχόλια του μπαμπά όταν έπαιζε απέναντι στην Μίλαν.
Η σημασία που έδινε σε εκείνες τις νίκες, μόνο και μόνο για την ευτυχία του λαού της Νάπολης. Πραγματικά ελπίζω ότι ακόμα και τώρα είναι μια πρόκληση.
Υποστηρίζω τη Νάπολι, δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς.
Με δίδαξε ο πατέρας μου.
Τώρα όμως με αυτό το ταξίδι καταλαβαίνω πολλά πράγματα και η αγάπη των Ναπολιτάνων είναι τέτοια που για να φανώ αντάξια έστω και λίγο δεν μπορώ παρά να φωνάξω…
Forza Napoli! Πάμε παιδιά.
Αυτές τις μέρες γνώρισα αρκετούς παλιούς συμπαίκτες του μπαμπά μου, σχεδόν με δάκρυα με αντίκρυσαν βλέποντας μια γυναίκα που είχαν αγκαλιά ως παιδί.”
Ντάλμα Μαραντόνα
