Στα δώδεκά του ο Ματίας Αλμέιντα, έστειλε ένα γράμμα στον Ντιέγκο Μαραντόνα.
Ενα αυτόγραφο και μια επίσκεψη στο σπίτι του, ήταν δυο από τις επιθυμίες του.

«Αγαπητέ Ντιέγκο, σου γράφω αυτό το γράμμα γιατί θα ήθελα πολύ να είμαι φίλος σου.
Ονομάζομαι Ματίας, είμαι δώδεκα χρονών και παίζω στην έβδομη κατηγορία, στον σύλλογο Αλούμνι αυτής της πόλης, είμαστε πρώτοι και είμαι πρώτος σκόρερ με έξι γκολ.
Είμαι μεγάλος θαυμαστής σου και νομίζω ότι παίκτες σαν εσένα γεννιούνται κάθε εκατό χρόνια.
Θα ήθελα να απαντήσετε σε αυτό το γράμμα και να μου δώσετε μερικές ποδοσφαιρικές συμβουλές.
Τα αγόρια που παίζουν μαζί μου θέλουν να έρθετε σε αυτή την πόλη, αν και νομίζω ότι είναι αδύνατο.
Γνωρίζετε αυτή την πόλη;
Θα θέλατε να την μάθετε;
Θα ήθελα να έρθεις με τη μητέρα σου, τον πατέρα σου και τα αδέρφια σου στο σπίτι μου.
Ίσως σου φαίνεται λίγο φανταστικό, αλλά αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο όνειρο που θα μπορούσε να εκπληρωθεί.
Ξέχασα, ξέρεις τι;
Φορούσα μια φανέλα σου από τότε που έπαιζες στην Μπόκα και σου ορκίζομαι ότι όταν την έβαλα, τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα και ένιωσα για μια στιγμή τον Μαραντόνα.
Τότε κατάλαβα ότι είμαι μικρός σαν μυρμήγκι δίπλα σου.
Λοιπόν, θα συνεχίσω να σου ζητάω πράγματα, θα ήθελα να έχω ένα αυτόγραφο σε μια φανέλα σας ή ένα αυτόγραφο σε φωτογραφία σας.
Εν ολίγοις, κάτι που ήταν δικό σας στο μέτρο του δυνατού.
Ζητώ συγνώμη γιατί ίσως είμαι λίγο βαρύς, πρέπει να με καταλάβεις, είμαι αγόρι και νομίζω ότι είμαστε όλοι ίδιοι.
Σας παρακαλώ απαντήστε μου, μην με απογοητεύετε, νομίζω ότι είστε ο καλύτερος και πιο ταπεινός άνθρωπος στον κόσμο.
Σας αποχαιρετώ με ένα αντίο και περιμένω μια απάντηση. Ματίας».