«Αν κάποιος θέλει να αγγίξει την μπάλα και σκέφτεται τα χρήματα, απ’όταν παίζει ένα απλό παιχνίδι, απ’όταν παίζει ένα ντέρμπι, μέχρι όταν παίζει για το πρωτάθλημα, είναι σίγουρο ότι θα αγγίξει άσχημα αυτή τη μπάλα.

Ποτέ δεν ξεχνάω ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα λαϊκό συναίσθημα, πράγματι ένας δημοφιλής τρόπος αίσθησης.

Και στην περίπτωση της Αργεντινής, της πατρίδας μου, θυμίζει λίγο ταγκό, δηλαδή τελετουργία, τελετή, ενωτικό συναίσθημα.

Το ταγκό κάποτε μόνο το χόρευαν, τώρα ακούγεται κιόλας, σαν το ποδόσφαιρο που μπορείς να το παρακολουθήσεις αλλά και να το νιώσεις.

Δεν το προσέξατε;

Το ποδόσφαιρο έχει τον δικό του θόρυβο, το δικό του άρωμα, τη δική του δόνηση.

Είναι λαϊκό συναίσθημα σας λέω».

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, σε δηλώσεις του, τον Αύγουστο του 1984

Diego Armando Maradona, από τη Βίλα Φιορίτο, μια φτωχική γειτονιά έξω από το Μπουένος Αιρες, αλλά στην πραγματικότητα ένας Ναπολιτάνος που γεννήθηκε αλλού.
Κάποιος τον χαρακτήρισε Θεό, με το που πάτησε το πόδι του στη Νάπολι.
Κάποιος άλλος του είπε…
”Εσύ θα μας οδηγήσεις στην κορυφή”
Και κάποιος άλλος…
”Πάντα, εσένα περιμέναμε”.
Ο Ντιέγκο, απλά δικαίωσε όλες τις προσδοκίες και έγινε ο Θεός της Νάπολι, απο την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στην πόλη.