”Για τους Αργεντινούς, δεν είμαι ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.

Eίμαι απλά ο Ντιέγκο.

Ανήκω σε κάθε Αργεντίνο που έχει έρθει κοντά μου και με έχει αγαπήσει στις καλές στιγμές, αλλά και στις κακές μέχρι και σήμερα».

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα

Βρώμικος με λάσπη απο μικρός, βρώμικος αλλά χαρούμενος.

Σε αντίθεση με τους σημερινούς ”δαντελένιους” που νοιάζονται περισσότερο για την εμφάνιση παρά για την τέχνη της μπάλας.

Ο Ντιέγκο δεν φοβόταν να λερωθεί, αν υπήρχε μπάλα έπρεπε να ήταν δική του, με ή χωρίς λάσπη, γιατί ζούσε το ποδόσφαιρο με χαρά, ευτυχία, για να διασκεδάσει και να περάσει όμορφα στο γήπεδο.

Διασκέδαζε κάθε φορά που έβγαινε στο γήπεδο, ήταν σαν παιδί που έπαιζε στον δρόμο, χαρούμενος και ανέμελος.

Ένα παιδί που παίζοντας με την μπάλα, διασκέδασε και μάγεψε όλο τον κόσμο!