”Ακριβώς πριν από ένα χρόνο, πάω στην τράπεζα με τα πόδια.
Στο στορικό κέντρο της Φλωρεντίας. Ήθελα να βγάλω λεφτά και για έναν περίεργο λόγο δεν μπορούσα.
Ήταν μεσημέρι, έτσι είπα, ας πάω να φάω για να ξεχάσω τον θυμό μου.
Έβαλα το χέρι μου στην τσέπη, το πορτοφόλι μου έλειπε.
Ξέρετε ειναι απο εκείνες τις μέρες όπου όλα πάνε στραβά.
Περπατούσα στο κέντρο, απογοητευμένος.
Είναι 12:30.
Το τηλέφωνο χτυπά, είναι απο τα γραφεία της Φιορεντίνα.
“Σκεφτομαι τι να έγινε. Μπορει να έχω γράψει κάτι κακό. Ισως πήραν να διαμαρτυρηθούν για κάτι”.
Απαντάω.
-Εχετε χάσει το πορτοφόλι σας;
-Ναι, αλλά πώς το ξέρετε;
-Το βρήκε ο Αστορι. Το άνοιξε, είδε την κάρτα δημοσιογράφου και μας τηλεφώνησε. Σας περιμένει μπροστά από το Νόα.
Απίστευτο, σκέφτηκα.
Έφτασα εκεί.
Αυτός, με υποδεχτηκε με ένα χαμόγελο.
Το καροτσάκι, η σύντροφος του και οι γονείς του.
Η συνηθισμένη πρωινή βόλτα στην καρδιά της Φλωρεντίας.
Τον ευχαρίστησα και βγάλαμε μια φωτογραφία μαζί (αυτή που βλέπετε).”
Καλό ταξίδι Νταβίντε!
