«Λατρεύω την πόλη της Ρώμης για τον ήλιο και τα χρώματά της.
Δέθηκα με την Λάτσιο και τον κόσμο επειδή ήταν τόσο παθιασμένοι. 
Με την ομάδα ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.
Δεν είμαι γλείφτης, οπότε αν με αγαπούσαν τόσο πολύ σημαίνει ότι υπήρχε μια πραγματική και κατακτημένη σχέση και από τις δύο πλευρές.

Διασκέδασα πολύ με τον Ζέμαν, μαζί του πέρασα τις καλύτερες σεζόν από πλευράς παραγωγικότητας.
Ανακάλυψα ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο, στο οποίο το 90% ήταν επιθετικό και μόλις το 10% αμυντικό.
Κι εγώ ταλαιπωρήθηκα πολύ μαζί του, υπέφερα απο καταραμένα μακριά τρεξίματα.
Μετά απο τόσο τρέξιμο πήγαινα κι'εγώ πίσω από τους τερματοφύλακες.
Όταν έφτασα στη γραμμή τερματισμού η όρασή μου ήταν θολή και βρήκα τον Ζέμαν με το αγαπημένο του χρονόμετρο να τον κοιτάζει και να μου λέει:
"Πού ήσουν??
Σε ψάχναμε."

Μπόκσιτς, Καζιράγκι και Σινιόρι. 
Με μια τέτοια τριάδα οποιαδήποτε ομάδα θα κέρδιζε το πρωτάθλημα σήμερα.
Πλησιάσαμε να τερματίσουμε δεύτεροι στο πρωτάθλημα, αλλά ήταν τα χρόνια που υπήρχαν επτά πολύ δυνατές ομάδες, υπήρχε μια πραγματικά απίστευτη ποιότητα σε σύγκριση, για παράδειγμα, με αυτό που βρίσκουμε τώρα.
Πραγματικά με κάνει να γελάω αν συγκρίνω τη Serie A τότε με αυτήν του σήμερα.
Αρκεί να πω ότι εκείνα τα χρόνια κερδίζαμε 8-2 με μια Φιορεντίνα που προερχόταν από τη Serie B και σε αυτή την ομάδα υπήρχαν παίκτες όπως ο Μπατιστούτα και ο Ρούι Κόστα.
Η Serie A εκείνη την εποχή ήταν πραγματικά το πιο σημαντικό και το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο''.
Πιερλουίτζι Καζιράγκι