«Στην αρχή της καριέρας μου, 2/3 παίκτες που θαύμαζα τόσο πολύ αρνήθηκαν να μου δώσουν τις φανέλες τους.

Από όλες τις φανέλες που έχω ανταλλάξει, μία από τις αγαπημένες μου είναι του Τζέραρντ που ήταν πάντα είδωλο για μένα.

Παίξαμε εναντίον τους στα προημιτελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, κερδίσαμε στα πέναλτι και πανηγυρίσαμε.

Καθώς γυρνούσα προς τα αποδυτήρια σκέφτηκα…

“Γαμώτ…, το ξέχασα.

Έπρεπε να πάρω την φανέλα του Τζέραρντ.”

Κατέβηκα στο τούνελ των αποδυτηρίων του γηπέδου του Κιέβου και στεκόταν εκεί και περίμενε να μου δώσει την φανέλα.

Είναι μικρά πράγματα που προσπαθώ να τα μιμηθώ για να τα κάνω και εγώ.

Ισως υπάρχει κάποιος νεαρός που μεγάλωσε βλέποντάς με να παίζω και αν μου ζητήσει τη φανέλα θα πρέπει να του τη δώσω ευχαρίστως.

Μάλιστα, οι εργάτες της αποθήκης ξέρουν ότι πρέπει να είναι έτοιμοι με προμήθειες αν συμβεί, γιατί θέλω να αφήσω μια καλή ανάμνηση.

Όπως έκανε ο Τζέραρντ εκείνη τη φορά…»

Ντανιέλε Ντε Ρόσι