“Αποδεικνύω ότι είμαι ακόμα ποδοσφαιριστής, τελικά νιώθω ξανά έτσι.
Αυτό είναι το μόνο πράγμα που είπα, όταν μίλησα στην ομάδα…
“Δώστε μου αυτή την ευκαιρία”.
Για μένα το ποδόσφαιρο είναι το παν, θα έκανα τα πάντα για να επιστρέψω στο γήπεδο, μετά από τόσο χαμένο χρόνο με τραυματισμούς.
Έχω ακούσει άλλα πράγματα στο παρελθόν, δυστυχώς.
Πληγώθηκα επειδή συνειδητοποίησα ότι οι άνθρωποι δεν με εμπιστεύονταν πια.
Από τη μια λυπήθηκα πολύ, αλλά ταυτόχρονα προσπάθησα να βρω λόγους για να συνεχίσω.
Το πιο σημαντικό πράγμα για μένα ήταν ότι η κόρη μου μπορούσε να με δει στο γήπεδο.
Τα κατάφερα.
Το να την βλέπω στις κερκίδες ήταν φανταστικό, μετά έγινε μάρτυρας του πρώτου μου γκολ με την Σπαλ και φυσικά της το αφιέρωσα.
Κράτησα αυτό την φανέλα και θα την κρεμάσω στο δωμάτιο της.Θα είναι μια καλή ανάμνηση και για τους δυο μας, σε λίγα χρόνια.
Παρακολουθώντας την μπάλα να πηγαίνει προς τα δίχτυα, ήταν μια απελευθέρωση.
Μια στιγμή έντονης χαράς, μια ικανοποίηση για την δουλειά που έκανα με διεπέρασε.
Επειδή πέρασα τόσα πολλά, πριν προλάβω να συστηθώ ξανά στο γήπεδο.
Όταν έλειπα από το ποδόσφαιρο είχα πολλές απογοητεύσεις.
Όσο είσαι στην κορυφή όλοι είναι μαζί σου, όταν τραυματίζεσαι η όταν κάτι πάει στραβά, κανείς δεν σε ψάχνει.
Είμαι οικογενειάρχης, αφιέρωνα τον χρόνο μου στη ζωή στο σπίτι, στη γυναίκα μου και στο μωρό μου και υπήρχαν πολλά να κάνω.
Μου έδωσαν και το κίνητρο να ξαναμπώ στο γήπεδο. “
Τζουζέπε Ρόσι
