Αφιέρωμα απο τον Ampalaeos, στον Κλαούντιο Κανίγια!
“Το ξανθό άτι”
Italia90.
Το Καμερούν κάνει την έκπληξη και κερδίζει την παγκόσμια πρωταθλήτρια Αργεντινή. Στο 89ο λεπτό ένας νεαρός μαλλιάς που λίγα λεπτά πριν είχε περάσει στο παιχνίδι, έχει στην κατοχή του την μπάλα.
Στη γενέτειρά του από την εποχή που έκανε στίβο θρυλούνταν ότι έκανε τα 100 μέτρα σε χρόνο 10,2 δευτερολέπτων.
Περίπου τόσα μέτρα έχει να διανύσει και τώρα που βρίσκεται στη μικρή περιοχή της ομάδας του.
Αφού μπερδεύεται για λίγο ενθυμούμενος τα χρόνια του ταρτάν και ξεκινάει χωρίς τη μπάλα, γρήγορα την ξαναπαίρνει στην κατοχή του. Αυτό ήταν.
Μπήκε το τούρμπο και το ξανθό άτι άρχισε να καλπάζει με τους Αφρικανούς να βλέπουν μόνο την πλούσια χαίτη του ώσπου ο “φύλαρχος” Μασίνγκ ανέλαβε δράση και αποφάσισε να ξεκάνει το καθαρόαιμο που έτρεχε πιο γρήγορα και από την σκιά του.
Κάπως έτσι συστήθηκε στο φίλαθλο κοινό ο Κλαούντιο Κανίγια.
Ο γρηγορότερος ποδοσφαιριστής του κόσμου.
Θαρρείς και στην εικόνα του αντικατοπτρίστηκε μια ολόκληρη εποχή. Μια εποχή που ξαναγέννησε οπαδούς για την Αργεντινή.
Μπορεί ο Ντιέγκο να ήταν ήδη θεός, αλλά ο νέος αέρας που συνδυάζει μακρύ μαλλί, τσαμπουκά, αλητεία, φασαρία και εντέλει αυτοκαταστροφή, ήταν η επίσημη εμφάνιση του heavy metal στα γήπεδα.
Το επιζητούσε η ίδια η εποχή.
Άλλωστε ήταν η εποχή του.
Ο Κανίγια ήταν το λίκνο που εισήγαγε τη μέταλ κουλτούρα στην Αλμπισελέστε.
Από τις απροσδιόριστες και χωρίς σημείο αναφοράς cult μπούκλες των 80’s σε κάτι πιο σκληρό που ήρθε για να δέσει ακόμα παραπάνω με το ινδιάνικο ταμπεραμέντο δημιουργώντας ένα εκρηκτικό κράμα.
Ίσως γι’αυτό οι απανταχού(άμπαλοι) μεταλάδες να αγάπησαν τον αποκαλούμενο και ως “γιο του ανέμου” ξανθό μαλλιά.
Η καριέρα του το ίδιο συνυφασμένη με την προσωπική του ζωή. Ένα ατέρμονο κυνήγι δαιμόνων.
Μια μείξη προσωπικών παθών, ατυχιών στις πιο κρίσιμες στιγμές και οικογενειακών δραμάτων.Θα χάσει τον τελικό με τη Γερμανία το 1990 αλλά θα πάρει το Copa America ένα χρόνο αργότερα.
Θα κάνει επιτέλους μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα για λογαριασμό της Roma, αλλά δεν θα προλάβει καν να τελειώσει την χρονιά καθώς θα τιμωρηθεί για 13 μήνες λόγω χρήσης κοκαΐνης χάνοντας το επόμενο Copa America και φυσικά την καθιέρωση στο Καμπιονάτο.
Θα επιστρέψει οριακά για το USA 94 όπου σαν άλλος Rock Star αναγεννείται μέσα απο τις στάχτες του, αλλά η χαρά του θα διαρκέσει για λίγο.
Αφού η διοργάνωση αποβάλλει τον Μαραντόνα θα έρθει και ο δικός του τραυματισμός για να καταρρακωθούν οι μεγάλες προσδοκίες εκείνης της φουρνιάς.
Αν και γέννημα θρέμμα της River στα μέσα των 90’s, θα δεχθεί την πρόσκληση του Diego και θα πάει στην μισητή Boca κάτι που μόνο άνθρωποι με τη δική του ιδιοσυγκρασία θα τολμούσαν.
Εκεί που άρχιζε να στρώνει το πράγμα με την Εθνική, ο Πασαρέλα, σαν άλλος κουρέας της Σεβίλλης, θα ζητήσει από όλους τους παίχτες να κόψουν τη μακριά τους κόμη και όταν όλοι υποταχθούν (ακόμα και ο Ρεδόντο) ο Κανίγια σαν γνήσιος ροκάς που δεν τρώει μαγκιά από κανέναν δεν θα μασήσει από τα τερτίπια του Πασαρέλα και δεν θα προδώσει τα πιστεύω του.
Η ζωή του όμως ήταν όπως πάντα γεμάτη από στεναχώριες και τη μεγαλύτερη του την επιφύλασσε η μοίρα το 1996.
Ευρισκόμενος ο ίδιος στην Ευρώπη θα ακούσει στις ειδήσεις πως μια γυναίκα 60 ετών στην Αργεντινή αυτοκτόνησε πηδώντας από τον 5ο όροφο. Έμελλε αυτή η γυναίκα να ήταν αυτή που τον γέννησε…
Το μεγαλύτερο χαστούκι της ζωής του συνέπεσε πάλι με ένα από τα come back της καριέρας του, την οποία θα παρατήσει στα 29 του για πολύ καιρό.
Μετά απο τρία χρόνια περιπλάνησης, εθισμών και αποτυχημένων επανεκκινήσεων θα βρει τελικά την Ιθάκη του στην χώρα του Λοχ Νες ενώνοντας μαζί της και τα δικά του φαντάσματα.
Το νησί του ταίριαξε πολύ και η μεγάλη του επιστροφή ακόμα και σε προχωρημένη πια ηλικία ήταν γεγονός.Λέγεται ότι οι τρελοί μεταξύ τους έχουν ένα κώδικα επικοινωνίας και κάπως έτσι εξηγείται η κλήση του στην εθνική από τον θεότρελο Μπιέλσα για το Mundial της Άπω Ανατολής.
Η τελευταία του μεγάλη παράσταση εκτιλύχθηκε σαν βγαλμένη από heavy metal συναυλία. Αφού επιστρέφει θριαμβευτικά όντας έτοιμος να καλπάσει ξανά στο χορτάρι, το ραντεβού με τη μοίρα θα του παίξει εκ νέου άσχημο παιχνίδι καθώς θα τραυματιστεί πριν την έναρξη των αγώνων και θα δει τα παιχνίδια από τον πάγκο.
Όμως ακόμα κι εκεί δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Οι εικόνες που ακολούθησαν στο παιχνίδι με τη Σουηδία ήταν αντιπροσωπευτικές της δικής του συναυλίας.
Ο Κανίγια θα γίνει ο πρώτος παίχτης στην ιστορία των Mundial που αποβάλλεται από τον πάγκο.
Σαν εκείνους τους γηρασμένους αστέρες που έχουν πια κουραστεί, θα αρχίσει να βρίζει τον διαιτητή.
Με τη χαίτη του εμφανώς αραιωμένη από τα χρόνια και τα μισά του δόντια πεσμένα από την κόκα αποχωρεί εμφατικά και επεισοδιακά επί της σκηνής, όπως όταν συστηνόταν με το Καμερούν, όταν πήρε την μπάλα και τον κυνηγούσαν..
Και ο ξανθός άνεμος έφυγε παίρνοντας μαζί του μία ολόκληρη εποχή.
Οι τελευταίοι αλήτες θα τον θυμούνται στο Tehkan και στο Kick Off, θα ροκάρουν, θα κουνάνε τον κόκκινο μοχλό και το ξανθό άτι θα καλπάζει.
