Ιντζάγκι: -Θυμάσαι Μπόμπο…
Ήμασταν με την εθνική ομάδα και παίζαμε στο Ρέτζο Καλάμπρια εναντίον του Αζερμπαϊτζάν.
Ήμασταν και οι δύο κοντά στα γκολ και εκείνη τη μέρα είπαμε ο ένας στον άλλο…
“Έλα, ας σκοράρουμε και οι δύο σήμερα. “
Περιέργως ο Τραπατόνι μας έβαλε να παίξουμε μαζί με τον Τόττι πίσω.
Τελείωσε το πρώτο ημίχρονο και έχουμε σκοράρει και οι δύο.
Ξέραμε ότι με αυτό το αποτέλεσμα, ο Τραπ θα έβγαζε έναν από τους δύο και αυτός θα ήμουν εγώ.
Στα αποδυτήρια λοιπόν πλησίασα τον κύριο και σκαρφίστηκα μια δικαιολογία…
”Κύριε, μου είπε ο Μπόμπο, ότι έχει πρόβλημα με τον προσαγωγό.”
-Αλήθεια…??
-Ναι κύριε, είναι καλύτερα να μην συνεχίσει.
Βγάλτε τον έξω, μπορώ να συνεχίσω εγώ.
Μετά από ένα τέταρτο γίνεται αλλαγή και βγαίνεις εσύ που τσαντίζεσαι και του πετάς ένα μπουκάλι νερό.
Βιέρι: -Τι μπάσταρδ… που είσαι.
Θυμάμαι ότι ήμασταν έτοιμοι να σκοράρουμε, είχαμε κερδίσει κόρνερ και εσύ έλεγες…
“Αχ Μπόμπο ηρέμησε. Μην θυμώνεις.”
”Μα Πίπο, γιατί πρέπει να είμαι ήρεμος….”
Ιντζάγκι: -Γυρνάς και βλέπεις… Έπρεπε να βγεις έξω.
Βιέρι: -Τρελάθηκα, βγήκα έξω και πέταξα ένα μπουκάλι.
Στο τέλος του αγώνα ο Μίστερ μου είπε..
.-Μπόμπο γιατί μου πέταξες το μπουκάλι??
-Γιατί με έβγαλες έξω??
-Ο Πίπο μου είπε ότι δεν είσαι καλά.
Ιντζάγκι: -Μπόμπο, σκέψου σε παρακαλώ, ότι σε εκείνο το ματς έβαλα δύο γκολ.
