“Δεν νοσταλγώ, πιστεύω ότι ο καθένας είναι παιδί της δικής του εποχής.Και ευτυχώς προσθέτω.

Πάντοτε όλοι θα λένε, ότι κάποτε ήταν καλύτερα.

Ωστόσο υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη, όπως η εκπαίδευση και η δημιουργικότητα των νεαρών ποδοσφαιριστών και των παιδιών γενικότερα.

Πρέπει να είναι ελεύθεροι να παίξουν, χωρίς οι γονείς να ισχυρίζονται ότι έχουν τα μεγαλύτερα ταλέντα.

Στην πραγματικότητα βλάπτουν τον εαυτό τους αλλά βλάπτουν και τα παιδιά τους.

Μεγαλώσαμε μαθαίνοντας ότι τίποτα στη ζωή δεν χαρίζεται.

Οπότε εσύ για να είσαι καλός, πρέπει να τρέξεις πιο σκληρά, να μάθεις και να μεγαλώσεις σωστά.

Γιατί κανείς δεν θα το κάνει για σένα.Το ποδόσφαιρο σου διδάσκει τη ζωή.

Σήμερα υπάρχει η τάση να δείχνουμε τα πάντα, ακόμα και τα πράγματα που θα ήταν σκόπιμο να κρατήσουμε για τον εαυτό μας.

Υπάρχει μια έξαρση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που είναι για γέλια και για κλάματα.

Επαναλαμβάνω, ακόμα και στις εποχές μας υπήρχαν εκείνοι που ήθελαν να φαίνονται συνεχώς, ήταν η δεκαετία του εξήντα και του εβδομήντα, η εποχή της διαμαρτυρίας, αλλά ήταν κάτι διαφορετικό.

Βλέποντας ποδόσφαιρο σήμερα, κλαίς.

Προέρχομαι από μια περιοχή που υπήρχε λίγη ντροπή στην έκφραση συναισθημάτων.

Όχι, όχι σήμερα ξεπουλιούνται όλα.

Νομίζω ότι έτσι χάθηκε η ουσία των πραγμάτων, όλα γίνονται για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.”

Ντίνο Τζοφ