«Ήμασταν στην C2 στην Φιορεντίνα, βρεθήκαμε στην τρίτη κατηγορία και έψαχναν για ένα αριστοκρατικό Bomber.
Κάποιος που ήξερε να πετάει την μπάλα μέσα, με λίγα λόγια.
Ο Christian Riganò εμφανίστηκε… ήταν η πρώτη μέρα της προπόνησης και είδα αυτόν τον ψηλό, ελαφρώς καμπουριασμένο άντρα που μπήκε στα αποδυτήρια.
Σκέφτηκα…
«Αν αυτός είναι ο επιθετικός μας… δεν θα ανέβουμε ποτέ».
Μετά από μερικές προπονήσεις, ωστόσο, έπρεπε να αλλάξω γνώμη.
Ήταν ένας σκόρερ όσο λίγοι άλλοι, κάποιος που έβλεπε το γκολ να έρχεται και αυτό ήταν. Μετά απο χρόνια διοργανώθηκε στο Franchi ο αγώνας των παλιών παικτών της ομάδας.
Στα αποδυτήρια συνάντησε τον Μπατιστούτα.
Μόλις τον είδε πήγε να του μιλήσει.
Άρχισε να τραυλίζει…
«Μα σήμερα παίζω με τον Μπατιστούτα; Δεν το πιστεύω Άντζελο, δεν το πιστεύω».
Πριν πάω στο γήπεδο, πλησίασα τον Μπάτι μαζί με τον Κρίστιαν για να τον χαιρετήσω.
Είπε…
«Σε στηρίζω Κρίστιαν, είσαι σπουδαίος παίκτης, θέλω η Φιορεντίνα να επιστρέψει στη Serie A το συντομότερο δυνατό.
Ξέρω ότι μπορείς να το κάνεις, μην με απογοητεύσεις.
Δώσε μου αυτή την υπόσχεση μπροστά στους συμπαίκτες σου…»
Ο Ρίγα έδωσε αυτή την υπόσχεση και την τήρησε επίσης.
Όταν ανεβήκαμε στη Serie A του θύμισα αυτό και μου είπε…
«Άντζελο, μέχρι πρόσφατα ήμουν κτίστης και σήμερα έφτασα στη Serie A.
Αν είναι όνειρο, μην με ξυπνάς».
Άντζελο Ντι Λιβίο
