Για την Βραζιλία του Zagallo, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 αντιπροσώπευε μια δελεαστική ευκαιρία να δείξει όλο της το μεγαλείο, στην ατομικότητά της και πάνω απ' όλα στο παιχνίδι της το τόσο αρμονικό όσο και εντυπωσιακό, μπροστά σε όλους τους αντιπάλους που αντιμετώπισε.
Σε εκείνη τη θρυλική ομάδα υπήρχαν, ο Πελέ (για τον οποίο δεν χρειάζεται να πούμε κάτι), ο Ζαϊρζίνιο (πολύ παραγωγικός εξτρέμ ικανός να σκοράρει σε όλα τα ματς του Παγκοσμίου Κυπέλλου), ο Ριβελίνο (του οποίου το αριστερό πόδι ήταν ποιητικό όπως πολύ λίγοι άλλοι στην ιστορία του ποδοσφαίρου), ο Τοστάο (ένας από τους πιο ταλαντούχους παίκτες στην ιστορία του Βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, πάικτης μεγάλης κλάσης) και αυτός, ο Κάρλος Αλμπέρτο.
Ο Carlos Alberto είχε το προνόμιο (το άξιζε) να είναι ο αρχηγός αυτής της στρατοσφαιρικής ομάδας, για το αδιαμφισβήτητο χάρισμά του, την τακτική του θέση και την ευελιξία του.
Χαρακτηριστικά που τον έχουν κάνει έναν από τους πιο δυνατούς παίκτες που είχε ποτέ το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο στην ένδοξη και εξαιρετικά διακοσμημένη ιστορία του.
Είχε επίσης το προνόμιο, ακριβώς με την ευκαιρία του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970, να είναι ο τελευταίος αρχηγός που σήκωσε το Κύπελλο Ριμέ, στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τέσσερα χρόνια πριν το τρόπαιο παρουσιαστεί στη μορφή που είναι γνωστό σήμερα σε όλο τον κόσμο.
Ο Κάρλος Αλμπέρτο, ένας από τους πιο δυνατούς, ευέλικτους και ολοκληρωμένους δεξιούς μπακ όλων των εποχών.

Ο Κάρλος Αλμπέρτο γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

Εντάχθηκε στη Φλουμινένσε σε ηλικία 19 ετών.

Αναδείχθηκε από την πρώτη του αγωνιστική περίοδο, όχι μόνο λόγω της εξαιρετικής αντιμετώπισης και της ανάγνωσης του παιχνιδιού, αλλά και για τις ικανότητες ελέγχου της μπάλας, ντρίμπλας και επιθετικού παιχνιδιού, που ήταν αρκετά σπάνια εκείνη την εποχή για έναν αμυντικό.

Το 1966, μετακόμισε στη Σάντος, όπου έγινε συμπαίκτης του Πελέ.

Το 1974, επέστρεψε στη Φλουμινένσε και βοήθησε την ομάδα να καταλάβει δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα Καμπεονάτο Καριόκα.

Το 1977, μετακόμισε στην Φλαμένγκο.

Το 1977, παρά την επιτυχία του στη Βραζιλία, αποφάσισε να μετακομίσει στην Κόσμος της Νέας Υόρκης.

Επανενώθηκε με τον φίλο και συμπαίκτη του Πελέ και βοήθησε τον σύλλογο να κατακτήσει δύο συνεχόμενους τίτλους του αμερικάνικου πρωταθλήματος NASL το 1977 και το 1978. Αφού πέρασε ένα χρόνο με την Καλιφόρνια Σερφ, επέστρεψε στον Κόσμο το 1982 όπου κέρδισε τον τρίτο τίτλο του NASL.

Έπαιξε το αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του στις 28 Σεπτεμβρίου 1982 μεταξύ της Κόσμος και του πρώην συλλόγου του Φλαμένγκο.

Σε 119 παιχνίδια κανονικής σεζόν και 26 παιχνίδια πλέι οφ σημείωσε συνολικά 8 γκολ και ήταν πέντε φορές στην καλύτερη ομάδα NASL.[

Από το 1964 έως το 1977, ο Κάρλος Αλμπέρτο ​​είχε συμμετάσχει σε 53 διεθνείς αγώνες και σημείωσε 8 γκολ.

Έκανε το ντεμπούτο του στις 30 Μαΐου 1964 στην νίκη της Βραζιλία επί της Αγγλίας με 5–1.

Αναμενόταν η εμφάνιση του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 αλλά προτιμήθηκε ο πολύπειρος Ντζάλμα Σάντος.

Ήταν ο αρχηγός της Βραζιλίας που εξασφάλισε το κύπελλο για τρίτη φορά μετά από μια εντυπωσιακή νίκη επί της Ιταλίας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970 στην Πόλη του Μεξικού.

Το γκολ του στον τελικό απέναντι στην Ιταλία θεωρείται ένα από τα καλύτερα γκολ που έχουν σημειωθεί ποτέ στη διοργάνωση και κατά ορισμένους το συνολικά ωραιότερο. Ξεκινώντας σχεδόν από την περιοχή του πέναλτι της Βραζιλίας και αφού συνολικά οκτώ παίκτες της ομάδας άγγιξαν τη μπάλα, ο Πελέ έδωσε στη συνέχεια την τελευταίο πάσα σ’αυτόν για να την στείλει με δύναμη στη γωνία των διχτυών.

«Συνειδητοποιήσαμε μόνο πόσο όμορφο ήταν το γκολ μετά το παιχνίδι», είπε στο BBC όταν ρωτήθηκε για την κίνηση.

«Το συναίσθημα, φυσικά, όταν σκόραρα αυτό το γκολ ήταν απίστευτο, αλλά μετά το παιχνίδι, και ακόμα και σήμερα, συνειδητοποιώ πόσο όμορφο και πόσο σημαντικό ήταν αυτό το γκολ γιατί όλοι μιλούν για αυτό».

Το 2002, το κοινό του Ηνωμένου Βασιλείου ψήφισε το τέρμα στη 36η θέση στη λίστα των 100 μεγαλύτερων αθλητικών στιγμών.

Το 1970 ήταν η μόνη φορά που έπαιξε σε αυτό το επίπεδο.

Δεν μπόρεσε να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 λόγω τραυματισμού στο γόνατο.

Ωστόσο, η ικανότητά του να διαβάζει το παιχνίδι και οι ηγετικές ικανότητές του αντιστάθμισαν την απώλεια του ρυθμού του, βρήκε τη φόρμα που να δικαιολογεί την επανάκληση στην εθνική ομάδα.

Το 1977, επελέγη για να ηγηθεί της εθνικής για τα τρία πρώτα προκριματικά παιχνίδια για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, αλλά δεν συμμετείχε στην τελική φάση της διοργάνωσης.

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας ακολούθησε καριέρα προπονητή σε πολλούς συλλόγους και εθνικές ομάδες χωρίς αξιοσημείωτη επιτυχία, πλην ενός πρωταθλήματος Βραζιλίας με τη Φλαμένγκο το 1983.

Θεωρείται ευρέως ένας από τους καλύτερους βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.

Ήταν μέλος της καλύτερης ενδεκάδας του 20ού αιώνα, ενώ το 2004 ονομάστηκε από τον Πελέ στη λίστα FIFA 100 με τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που βρίσκονταν τότε εν ζωή.

Τον Ιανουάριο του 2013, ο Κάρλος Αλμπέρτο, ονομάστηκε με άλλους 6 ”Πρεσβευτές του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Βραζιλία” μαζί με τους…

Ρονάλντο, Μπεμπέτο, Μάριο Ζαγκάλο, Αμαρίλντο και την Μάρτα.

Ασχολήθηκε και με την πολιτική διατελώντας μέλος του δημοτικού συμβουλίου στο Ρίο από το 1989 έως το 1993.

Πέθανε από έμφραγμα στις 25 Οκτωβρίου 2016.