“Εκτός από τον Έρικσον με τον οποίο έκανα το ντεμπούτο μου στη Serie A, ένας από τους προπονητές που πρέπει να ευχαριστήσω πολύ είναι ο Carletto Mazzone.

Ήταν ένα θηρίο, ένας σκληρός Ρωμαίος, χάρη σε αυτόν έβαλα 14 γκολ σε 5 μήνες και με βοήθησε να δείχνω χαρακτήρα.

Η μόνη λύπη είναι ότι τον είχα προπονητή μόνο στο τέλος της καριέρας μου, ποιος ξέρει, αν τον είχα νωρίτερα, ίσως να τον έβλεπα ως πατέρα και ήταν ο μόνος με τον οποίο δεν θύμωσα όταν με άφησε στον πάγκο ένα πρωί, πριν τον αγώνα με την Πάρμα.

Με πήρε από το χέρι και μου είπε ότι δεν θα είμαι μέρος των βασικών λέγοντάς μου ότι λυπάται, αλλά ότι ήταν μια επιλογή που έπρεπε να γίνει.

Μετά από είκοσι λεπτά χάναμε 3-0.

Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου μου είπε να κάνω ζέσταμα, αλλά θύμωσα.

Στενοχωρήθηκε και αυτός, αλλά στο τέλος προφανώς ξεκίνησα το ζέσταμα, μπήκα στον αγωνιστικό χώρο, έβαλα δύο γκολ και κόντεψα να πετύχω το τρίτο.

Χάσαμε 3-2 και ο Mazzone πέρασε κάτω από το πέταλο των οπαδών μας και με δυνατή φωνή, είπε…

“Δεν καταλαβαίνω τίποτα ως προπονητής!”.

Στη συνέχεια, ερχόμενος προς το μέρος μου, επανέλαβε…

«Έχεις έναν προπονητή που δεν καταλαβαίνει τίποτα, εγώ φταίω!».

Από εκείνη την ημέρα δεν με ξαναέβαλε στον πάγκο, ούτε όταν του ζητούσα να με αντικαταστήσει δεν με έβγαζε.”

Σάντρο Τοβαλιέρι