“Σήμερα αυτοί που ελέγχουν το ποδόσφαιρο, κοιτάζουν αμέσως ένα αγόρι αν είναι ψηλό και δυνατό, όχι αν ξέρει να παίζει μπάλα ή αν διασκεδάζει με την μπάλα.

Μετράνε σωματοδομή, έτσι κάνουν πλέον και στην Βραζιλία.

Η ποιότητα του παιχνιδιού είναι βέβαιο ότι θα πέσει ακόμα περισσότερο.

Κάποιον σαν εμένα αυτές τις μέρες, θα του έλεγαν οτι δεν κάνει για ποδόσφαιρο.

Το ποδόσφαιρο μου ήταν ευτυχία, σήμερα λείπει η ομορφιά.

Χάσαμε την ομορφιά του ποδοσφαίρου.”

Ζίκο

“Όντας αδύνατος, κοντός, με στραβά πόδια και έναν ώμο πιο κοντό από τον άλλο, το ταλέντο του είχε ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσει, αλλά αυτό το αστέρι είχε ακόμη περισσότερους από έναν άσσο στο μανίκι του…

Πάθος, θέληση, ανιδιοτέλεια, τέχνη… “

Χόρχε Βαλντάνο

“Του έδωσαν το νούμερο ”10” την φανέλα του Πελέ και την έβαλε αμέσως, χωρίς προβλήματα, είχε αρχές, ήταν μεγάλος μπαλαδόρος.

Συγκλονιστικός τύπος και φανταστικός παίκτης.”

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα

Ο Ζίκο έβλεπε πράγματα που ειλικρινά μόνο εκείνος μπορούσε να δει.

Όταν έφτασε στο Ούντινε, αφού πήρε την μπάλα και σούταρε, είπε…

-Νομίζω ότι το ύψος του δοκαριού δεν είναι το σωστό, κάτι δεν μου πάει καλά…

-Τι λες ρε Ζίκο, δεν γίνεται!

-Όχι, το τέρμα δεν είναι ίσιο, μάλλον κάτι δεν πάει καλά.

Πήγαν οι υπάλληλοι να μετρήσουν το τέρμα.

Ο Ζίκο είχε δίκιο…

Ήταν απλά ένας παίκτης, εκτός κατηγορίας, ένας από τους μεγαλύτερους στην ιστορία της Βραζιλίας.

Arthur Antunes Coimbra ”Zico”