Ο Αργύρης Καμπούρης, γεννήθηκε στην Αστυπάλαια, στις 24 Ιανουαρίου 1962.
Η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα του υπήρξε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1987, όταν στον τελικό με τη Σοβιετική Ένωση ευστόχησε στις δύο τελευταίες βολές του αγώνα και χάρισε το τρόπαιο στην Εθνική Ελλάδας.
Αποτελεί εμβληματική φυσιογνωμία στην ιστορία του Ολυμπιακού Πειραιώς.
Ο Αργύρης Καμπούρης, μεγάλωσε στον Πειραιά.
Μέλος οικογένειας με επτά παιδιά, από πολύ νωρίς χρειάστηκε να βοηθήσει τον πατέρα του που ήταν οικοδόμος στο επάγγελμα.
Τα πρώτα του βήματα ως καλαθοσφαιριστής τα έκανε στα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού.
Για ένα χρόνο εστάλη δανεικός στην ομάδα του Α.Ν.Ο. Γλυφάδας στα πλαίσια της μετεγγραφής του Γιάννη Παραγιού.
Την επόμενη περίοδο επέστρεψε στο λιμάνι όπου είχε μακρά καριέρα μέχρι το 1995.
Από τη θέση του αρχηγού κατέκτησε τρία Πρωταθλήματα Ελλάδας (1993, 1994, 1995) κι ένα Κύπελλο Ελλάδας (1994).
Επιπλέον συμμετείχε σε δύο τελικούς Ευρωλίγκας, στο Τελ Αβίβ το 1994 και στη Σαραγόσα το 1995.
Την καριέρα του έκλεισε στο Γ.Σ. Περιστερίου, όπου και αγωνίστηκε την περίοδο 1995–96.
Στα δέκα χρόνια που αγωνίστηκε στην Εθνική ομάδα, συμμετείχε σε τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (1987, 1989, 1991) και σε δυο Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1986, 1990), αγωνιζόμενος 131 αγώνες και σκοράροντας συνολικά 529 πόντους.
Στο Ευρωμπάσκετ του 1987 στην Αθήνα εκτέλεσε τις δύο τελευταίες καθοριστικές βολές στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα δίνοντας την νίκη στην εθνική με 103-101 εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης και το χρυσό μετάλλιο.
Στο Ευρωμπάσκετ του 1989 κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο.
Την προπονητική του καριέρα την ξεκίνησε με την ομάδα του Γ.Σ. Αγίων Αναργύρων, την οποία οδήγησε από τη Β’ Ε.Σ.Κ.Α. στη Γ’ Εθνική Κατηγορία, ενώ έχει δουλέψει ακόμα στο Αιγάλεω Α.Ο., την Ελευσίνα και τον Α.Σ. Νίκη Αμαρουσίου.
”Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι δεν είχα άλλη επιλογή από το να βάλω τις βολές.
Όσο και αν ακούγεται περίεργο, εκείνη τη στιγμή ένιωθα απόλυτα ήρεμος, παρότι στο γήπεδο οι μισοί είχαν κλείσει τα μάτια τους από την αγωνία.
Θυμάμαι ότι γύρισα και κοίταξα προς τον πάγκο μας και μετά άκουσα τον Παναγιώτη Γιαννάκη, που είχε φτάσει σχεδόν έως το κέντρο του γηπέδου, να μου φωνάζει…
“Πήγαινε να βάλεις τις βολές!”.
Κι εγώ απλώς του αποκρίθηκα με ένα νεύμα.
Και μετά έκανα ακριβώς αυτό.
Πήγα στη γραμμή, σκόραρα και το ματς τελείωσε».
Αργύρης Καμπούρης
