“Ήμουν πολύ απογοητευμένος που δεν με επέλεξαν στο ντραφτ του ΝΒΑ.

Ήξερα ότι το ύψος μου θα με τιμωρούσε σε όλη μου την καριέρα…

Με τον ατζέντη μου, λοιπόν, αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε την ευρωπαϊκή αγορά.

Το πρώτο ραντεβού με μια ομάδα που με ζήτησε ήταν στην Ιταλία.

Όταν έφτασα ήξερα μόνο ότι θα έπρεπε να συναντήσω τον Andrea Trinchieri, τον νεαρό προπονητή μιας ομάδας Α2 από μια μικρή πόλη 19 χιλιάδων κατοίκων, στο Veroli.

Σκέφτηκα ότι θα συναντιόμασταν σε κάποιο πολυτελές εστιατόριο ή σε ένα μοντέρνο ιταλικό μέρος, κάτι δροσερό.

Η πρώτη μου συνέντευξη με ένα κλαμπ στην Ευρώπη ήταν στα McDonald’s κοντά στην έξοδο του αυτοκινητόδρομου…

Ήξερα ότι επρόκειτο να κάνω τη σωστή επιλογή.

Μόλις φτάσαμε στο Βερόλι, με εντυπωσίασαν οι πολιτιστικές ομορφιές της Ιταλίας.

Πέτρινοι δρόμοι, όμορφα σπίτια στους πρόποδες των βουνών, μονοπάτια με δέντρα και θέα που κόβει την ανάσα, η Ιταλία μου φαινόταν ζωγραφιά.

Θυμάμαι ότι ζούσα στο ιστορικό κέντρο σε έναν δρόμο όπου, αν άπλωνα τα χέρια μου, μπορούσα να αγγίξω τους τοίχους των κοντινών σπιτιών, συχνά κινδύνευα να πέσω.

Αλλά μου άρεσε αυτή η εξαιρετική διαφορά από τις Ηνωμένες Πολιτείες».

Εκείνος ο σέντερ των μόλις 1,97 μ. που ξεκίνησε την καριέρα του στην Α2, στην Ιταλία, ξανάγραψε την ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

4 Ευρωλίγκες κέρδισε, 9 συνεχόμενα φάιναλ φορ, 17 τρόπαια μεταξύ Ελλάδας, Ρωσίας, Γερμανίας και Ιταλίας.

Ο παίκτης με τα περισσότερα παιχνίδια, αυτός με τα περισσότερα μπλοκ και ένας απο τους πιο επιτυχημένους Αμερικανούς στην ιστορία της Euroleague.

Εξαιρετικός εντός και εκτός γηπέδου.

Ποτέ μια λέξη παράταιρη, ποτέ μια διαμάχη, μόνο ηγεσία, άμυνα, μπλοκ, σημαντικά καλάθια, ικανότητα να κάνει τη διαφορά σε κάθε καθοριστική στιγμή.

Είναι η συγκεκριμένη επίδειξη του πώς μπορεί κανείς να ανταγωνιστεί για 16 χρόνια απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους, μετατρέποντας αυτό το κενό που τον κράτησε μακριά από το ΝΒΑ στην κύρια δύναμή του.

Ο Κάιλ Χάινς έγραψε μπασκετική ιστορία!