«Κατά τη διάρκεια της χρονιάς, κάποια πράγματα δεν με έκαναν χαρούμενο.
Η άφιξη των Gilmour, McTominay, Neres και Lukaku την τελευταία εβδομάδα της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου, δεν μου άρεσαν γιατί ήταν αργοπορημένες αφίξεις. Φτάνουμε τον Ιανουάριο και ξέρετε πολύ καλά τι συνέβη (φεύγει ο Kvaratskhelia).
Ήμουν καλός στο να κάνω εκπλήξεις, χωρίς να δίνω δικαιολογίες στους παίκτες μου και στον εαυτό μου, όταν υπογράφεις, υπάρχουν βάρη και τιμές.
Ήταν μια δύσκολη χρονιά επίσης στην Τότεναμ.
Έφτασα τον Νοέμβριο με αυτούς στην ένατη θέση της βαθμολογίας και καταλήξαμε στο Champions League ξεπερνώντας την Άρσεναλ και ξέρετε την αντιπαλότητα μεταξύ των δύο συλλόγων.
Για αυτούς, η συμμετοχή στο Champions League ήταν σαν την κατάκτηση της Premier League.
Την τελευταία μέρα, γιορτάζουμε την είσοδό μας στο Champions League στα αποδυτήρια. Τηλεφωνώ στο προσωπικό μου και τους λέω, δεν έχουμε συνηθίσει σε αυτούς τους εορτασμούς.
Δεν γιορτάζουμε αυτά τα πράγματα.
Είμαστε συνηθισμένοι να γιορτάζουμε άλλα πράγματα.
Εντάξει, σπουδαίο κατόρθωμα, αλλά ταυτόχρονα καταλαβαίνουμε τι είδους γιορτή είναι.
Η σχέση μου με τους οπαδούς της Γιουβέντους;
Μόνο ηλίθιοι άνθρωποι μπορούν να κυνηγήσουν αυτά τα πράγματα.
Σταματάω τους πάντες και λέω: «Ας σταματήσουμε για μια στιγμή.
Δεν μπορείτε να με ρωτήσετε τι δεν μπορώ ποτέ να κάνω και το αν υοοστηρίζω την Γιουβέντους»…
Είμαι σίγουρος ότι μόλις φύγω από τη Νάπολη, δεν θα αρχίσω ποτέ να πηδάω σε ένα «Chi non salta napoletano è», πρέπει να υπάρχει κάποια μορφή σεβασμού.
Αντόνιο Κόντε
