«Η σεζόν του πρώτου Scudetto δεν είναι στρωμένη με τριαντάφυλλα και λουλούδια.

Κατά τη διάρκεια της χρονιάς έχω μια διαφωνία με τον προπονητή, που συνδέεται με τη θέση μου στον αγωνιστικό χώρο.

Ο Λίπι με μετακίνησε από τη μεσαία γραμμή σε εξτρέμ, ένας πολύ κουραστικός ρόλος, πρακτικά χωρίσαμε τον εαυτό μου στα δύο γιατί πρέπει να παίξω ολόκληρη την γραμμή, να καλύψω τη μεσαία γραμμή και να παίξω πέμπτος στην άμυνα…

Εν ολίγοις, εξαντλητικός.

Κάποια στιγμή πηγαίνω στην εθνική ομάδα και αναφέρω αυτό το πρόβλημα σε έναν δημοσιογράφο.

Είναι καλός στο να βρίσκει αμέσως τον αποτελεσματικό τίτλο…

Κόντε: «Κερδίζουμε αλλά δεν το διασκεδάζω».

Ο Λίπι εξοργίζεται.

Ο προπονητής κλειδώνει την ομάδα σε ένα δωμάτιο και δικαίως μου επιτίθεται μπροστά σε όλους γιατί εκείνη τη στιγμή βάζω το ενδιαφέρον μου πάνω από αυτό της ομάδας.

Ένα μάθημα που δεν ξέχασα ποτέ, μάλιστα, σήμερα προσπαθώ να το περάσω στους παίκτες μου.

«Πρέπει να σκεφτόμαστε με το εμείς και όχι με το εγώ» λέω πάντα.

Όποιος δεν το κάνει αυτό δεν τα πάει καλά μαζί μου και επομένως βρίσκει λίγο χώρο στην ομάδα.

Για να αποκαταστήσω το χαμόγελό μου μετά το ξέσπασμα του Λίπι και τον επακόλουθο αποκλεισμό από το επόμενο ματς είναι ο Ντι Λίβιο, ο οποίος με κάνει να βρω ένα μήνυμα κολλημένο στο ντουλάπι…

«Αν θέλεις να διασκεδάσεις, πήγαινε στο una park».

Γραμμένο ακριβώς έτσι.

Ακόμα και σήμερα κοροϊδεύω τον Άντζελο όταν τον βλέπω».

[Αντόνιο Κόντε]