«Πολλές φορές χρειάστηκε να τον φρενάρω και δεν τον είδα ποτέ κουρασμένο, είχε μια ασυνήθιστη αντίσταση. Ποτέ δεν ένιωθε κουρασμένος, όλα έμοιαζαν φυσιολογικά πάνω του. Στην προπόνηση έφτανε πάντα πρώτος απ'όλους, κάναμε προπονήσεις αντοχής, τρέχαμε και ήταν πάντα μπροστά από όλους. Μια δύναμη της φύσης. Το 2003, μετά τον αγώνα με την Μπάγερν Μονάχου, του έδωσα δύο μέρες άδεια και του είπα... "Αντρέι, μην έρθεις να προπονηθείς αύριο, μείνε με την οικογένειά σου, ξεκουράσου. Δεν μπορείς να συνεχίσεις έτσι, δεν σταματάς ποτέ, με τον καιρό θα φθείρεσαι. Αυτός απάντησε... «Κύριε, τι έκανα λάθος; Γιατί μου φέρεσαι έτσι; Δεν είμαι καθόλου κουρασμένος». Εκείνη η πρότασή μου, τον προσέβαλε, ποιος ξέρει τι διάολο πρέπει να του πέρασε από το κεφάλι. Ο δικός μου ήταν ένας τρόπος να του πω ότι τα πήγαινε πολύ καλά. Και συνέχισε λέγοντας... "Από εκεί πού προέρχομαι αν ένας παίκτης πάρει μια μέρα άδεια, σημαίνει ότι δεν τα πάει καλά. Ο συνταγματάρχης Lobanowski δεν δεχόταν αυτά τα πράγματα. Θέλω να κερδίσω όσο το δυνατόν περισσότερα και όλα αυτά μπορούν να γίνουν μόνο με προπόνηση. Δεν θέλω να ξεκουραστώ, δεν το χρειάζομαι, στην Ουκρανία έκανα προπόνηση στους -10 στον πάγο μέχρι να κάνω εμετό. Σας παρακαλώ κύριε». Μετά από μια τέτοια απάντηση πώς θα μπορούσα να του πω όχι; Ήταν ένα τέλειο αυτοκίνητο, ένας συνδυασμός κλάσης, τεχνικής, ταχύτητας και απρόβλεπτου. Είχε ένα μάτι για γκολ, όπως λίγοι άλλοι. Σκόραρε με όλους τους δυνατούς τρόπους, δεξί, αριστερό, κεφάλι, ελεύθερα χτυπήματα, μακρινά σουτ, τα είχε όλα, ήταν ο παίκτης που θα ήθελε κάθε προπονητής. Συνηθισμένος στον πάγο της Ουκρανίας, οι προπονήσεις μας έμοιαζαν με βόλτα στο πάρκο γι'αυτόν». Carlo Ancelotti
