”Για μένα το ποδόσφαιρο είναι ένα χόμπι που κάνω όλη μου τη ζωή. Είτε παίζω στην Ιντερ είτε στον Πανιώνιο είτε με τον γιο μου. Θέλω να το ευχαριστιέμαι.”

Αλβάρο Ρεκόμπα”

Θα μπορούσε να είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον κόσμο, αλλά βαριόταν.”

Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν

”Προπόνηση..??

Του άρεσε να παίζει ποδόσφαιρο, να αγγίζει την μπάλα. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας ήταν κάτι το θεαματικό να τον βλέπουμε, ειδικά στους αγώνες. Αλλά μετά… Στις προπονήσεις, δεν τον έβλεπες καν.

Μισούσε την προπόνηση, την τακτική, ήταν αηδιασμένος με αυτά τα πράγματα. Και νέος έτσι ήταν. Την Τετάρτη, καναμε δύο προπόνησεις, το πρωί ήταν πάντα το αερόβιο κομμάτι.

Η προπόνηση ξεκινούσε στις δέκα, πάντα ερχόταν δύο λεπτά πριν, συστηματικά. Είχε ένα πρόσωπο που έμοιαζε σα να ξύπνησε πριν δέκα λεπτά, δυο μάτια, αστο καλύτερα. Ήταν ξεκαρδιστικό.

Ο προπονητής νευρίαζε αλλά κατάλαβε μετά και έκανε πως δεν το παρατηρούσε. Επειδή την Κυριακή, κανόνιζε αυτός τα πάντα.Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, δεν δοκίμαζε το πόδι του σε χτυπήματα φάουλ, μέσα στο παιχνίδι του έρχονταν φυσικά.

Ακόμα και ο Ρομπέρτο Μπάτζο κάθε Παρασκευή καθόταν μόνος του στο τέλος της προπόνησης και εκτελόυσε στημένα, το ίδιο και ο Σίνισα Μιχαίλοβιτς, στο τέλος της προπόνησης εκτελούσε πάντα δέκα με είκοσι φαουλ.

Ο Ρεκόμπα όχι, ήξερε τις δυνατότητές που είχε και ίσως δεν χρειαζόταν να προσπαθήσει. Όταν κερδίζαμε φάουλ, έστηνε την μπάλα και την πετούσε μέσα.”

Ο Φίλιπο Μανιέρο για τον Αλβάρο Ρεκόμπα, με τον οποίο υπήρξε συμπαίκτης στην Βενέτσια

Μια ποδοσφαιρική ιδιοφυία, έξω από την κανονικότητα.
Κάθε φορα που άγγιζε την μπάλα, έφτιαχνε ένα έργο τέχνης.
Κάθε γκολ του, ήταν ένα σόου για όλους.
Μισούσε την τακτική και την προπόνηση.
Την Κυριακή όμως, ήταν ένας άλλος παίκτης 
Τα σουτ, ήταν το φόρτε του, ηταν πάντα υπολογισμένα.
Είχε αυτό το φυσικό ταλέντο.
Γκολ απ’τα 50 μέτρα, γκολ απ’το κόρνερ, γκολ απ’ολες τις θέσεις…
Ενας ποιητής του ποδοσφαίρου, ο οποίος έκανε και το πέρασμά του απο την Ελλάδα, φορώντας την φανέλα του Πανιωνίου.