Ο Άλαν Σίμονσεν γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1952, είναι Δανός πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, που αγωνιζόταν ως δεξιός ακραίος επιθετικός και έκανε σπουδαία καριέρα τις δεκαετίες του 1970 και 1980.
Τιμήθηκε με το βραβείο της Χρυσής Μπάλας το 1977, ενώ ήταν τρίτος το 1983 πίσω από τους Μισέλ Πλατινί και Κένι Νταλγκλίς.
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην ομάδα νέων της τοπικής λέσχης Βέιλε το 1963.
Έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη κατηγορία για την ανδρική ομάδα στις 24 Μαρτίου 1971 σε αγώνα εναντίον της Καρλσκόγκα που συνοδεύτηκε με νίκη 3–1.
Αγωνιζόμενος ως δεξιός ακραίος επιθετικός καθιερώθηκε γρήγορα και κέρδισε εθνικούς τίτλους, το πρωτάθλημα Δανίας του 1971 και 1972 με τον σύλλογο, καθώς και το Κύπελλο Δανίας 1972.
Μετά από τρία γκολ σε έξι αγώνες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972, ο Σίμονσεν μετακόμισε στη Γερμανία για να παίξει επαγγελματικά για τους πρωταθλητές της Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ.
Κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με τη Γκλάντμπαχ το 1975 σημειώνοντας 10 τέρματα σε 12 αγώνες.
Το 1977 ήταν η σημαντικότερη χρονιά στην καριέρα του.
Στην αγωνιστική περίοδο 1976–77, ο Σίμονσεν βοήθησε τη γερμανική ομάδα να φτάσει στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών αντιμετωπίζοντας τη Λίβερπουλ.
Στον αγώνα, σημείωσε ένα αξέχαστο γκολ από ένα ισχυρό σουτ για να ισοφαρίσει το παιχνίδι στο 1–1, αλλά τελικά οι Άγγλοι νίκησαν με 3–1.
Στη συνέχεια ψηφίστηκε Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής της χρονιάς του 1977 (Χρυσή Μπάλα), και έγινε ο πρώτος και ο μόνος μέχρι σήμερα Δανός που κέρδισε αυτό το βραβείο.
Το 1979 μετά από δύο επιτυχημένες χρονιές στη Μπορούσια και συνολικό απολογισμό 76 τέρματα σε 178 αγώνες πρωταθλήματος, μεταγράφηκε στη Μπαρτσελόνα.
Την πρώτη του χρονιά ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας με 10 γκολ σε 32 αγώνες, ενώ το 1981 κατέκτησε με τον ισπανικό σύλλογο το Κύπελλο Ισπανίας και την επόμενη χρονιά το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, σημειώνοντας το νικητήριο γκολ στον τελικό με αντίπαλο τη Σταντάρ Λιέγης.
Η καριέρα του στη Μπαρτσελόνα έληξε άδοξα με τις μεταγραφές του συλλόγου το 1982 λόγω των περιορισμών του τότε συστήματος.
Μετά από 6 μήνες που έπαιξε στην Αγγλία και στην Τσάρλτον, έκλεισε την καριέρα του στη ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας του το 1989.
Με την εθνική του ομάδα αγωνίστηκε 55 φορές και σημείωσε 20 τέρματα.
Αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου του 1984 συμβάλλοντας σημαντικά στην κατάκτηση της τρίτης θέσης και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, όπου είχε μικρή παρουσία. Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας ακολούθησε καριέρα προπονητή.
Τίτλοι και Διακρίσεις…
Βέιλε
Πρωτάθλημα της Δανίας (3) : 1971 , 1972 , 1984
Κύπελλο Δανίας : 1972
Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ
Πρωτάθλημα (3) : 1974–75 , 1975–76 , 1976–77
Κύπελλο (DFB-Pokal) : 1972–73
Σούπερ Κύπελλο Γερμανίας (DFL-Supercup) : 1977
Κύπελλο ΟΥΕΦΑ : 1974–75 , 1978–79
Μπαρτσελόνα
Κύπελλο Ισπανίας : 1980-81
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης : 1981–82
Ατομικές διακρίσεις
Χρυσή Μπάλα (Ballon d’Or) : 1977
τρίτη θέση : 1983
Onze de Bronze : 1977
Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της εποχής IOC : 1976–77
Κορυφαίος σκόρερ Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών : 1977–78
Κορυφαίος σκόρερ Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ : 1978–79
