Ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο, ήταν Αργεντινός ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους και πιο πλήρεις ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ενώ μερικοί τον χαρακτηρίζουν ως τον κορυφαίο όλων.
Στις εκλογές της IFFHS για την ανάδειξη των καλύτερων του 20ού αιώνα κατέλαβε την 4η θέση.
Η FIFA τον έχει αναγνωρίσει ως έναν από τους τέσσερις κορυφαίους των 100 χρόνων της μαζί με τους Πελέ, Ντιέγκο Μαραντόνα και Γιόχαν Κρόιφ.
Το 2000 στην ψηφοφορία της «FIFA Football family» και των αναγνωστών του περιοδικού «FIFA Magazine» για την ανάδειξη του καλύτερου ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα ο Ντι Στέφανο ήρθε δεύτερος, πίσω μόνο από τον Πελέ.
Έχοντας αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο σε δύο χώρες της Λατινικής Αμερικής (στην πατρίδα του και την Κολομβία) αναδείχθηκε σε ποδοσφαιρικό αστέρα με τον ευφυή και δημιουργικό τρόπο παιχνιδιού του και τα πολυάριθμα γκολ του.
Η σημαντικότερη όμως στιγμή στην πορεία του ήρθε με την περιπετειώδη μεταγραφή του στην Ευρώπη καταλήγοντας στη Ρεάλ Μαδρίτης, μία μετακίνηση που άλλαξε τον ρου του παγκοσμίου ποδοσφαίρου με τη δημιουργία γύρω από αυτόν της πιο επιτυχημένης (σε επίπεδο συλλόγων) ομάδας όλων των εποχών, της Di Stéfano’s Madrid.
Με την ομάδα της ισπανικής πρωτεύουσας κέρδισε 16 επίσημους τίτλους στα 11 χρόνια που αγωνίστηκε, μεταξύ των οποίων πέντε συνεχόμενων τίτλων του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης και του πρώτου Διηπειρωτικού Κυπέλλου.
Το 1998 η FIFA τον εξέλεξε στην καλύτερη ενδεκάδα του 20ού αιώνα.
Ο τρόπος που αγωνιζόταν θα μπορούσε σωστά να τον εμφανίσει στις λίστες των κορυφαίων όλων των εποχών σε πολλές διαφορετικές θέσεις.
Οι περισσότεροι τον ταξινομούσαν ως επιθετικό, ένα παίκτη ευκαιριών και ηγέτη των επιθέσεων, άλλοι ως πρωταγωνιστή του άξονα σε κατά μέτωπο επιθέσεις, αλλά και ικανό να ανακόψει τις αντεπιθέσεις αντιπάλων σε μια εποχή που τα φυσικά προσόντα είχαν λιγότερη σημασία στον τρόπο λειτουργίας του αθλήματος, σε κάθε όμως περίπτωση ήταν ένας πρωτοπόρος στη εποχή του.
Η γαλλική αθλητική εφημερίδα L’Équipe τον χαρακτήρισε ως L’Omnipresente (Ο πανταχού παρών) λόγω της ικανότητάς του να επηρεάzει το παιχνίδι από οπουδήποτε στο γήπεδο. Ήταν το έμβλημα μιας κρίσιμης εποχής μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που το ποδόσφαιρο άρχισε να αναπτύσσεται για να γίνει μεγάλη υπόθεση ψυχαγωγίας, τοποθετώντας τα αστέρια του σε όλο και πιο ψηλά βάθρα, κατακτώντας ο ίδιος αυτή την κορυφή στο δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του 1950.
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας ακολούθησε επιτυχημένη καριέρα προπονητή.
Ο Αλφρέδο Στέφανο Ντι Στέφανο Λαουλέ, γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1926 στο Μπουένος Άιρες, ήταν γιος του Αλφρέδο και εγγονός του Μισέλ, Ιταλού που μετανάστευσε από το Κάπρι.
Ο πατέρας του ήταν και αυτός ποδοσφαιριστής, που αγωνίστηκε για δύο χρόνια στη Ρίβερ Πλέιτ, αλλά ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο τον ανάγκασε να αποχωρήσει πρώιμα από την ενεργό δράση.
Η μητέρα του, Eulalia Laulhe Gilmont, είχε ιρλανδική και γαλλική προέλευση.
Ο πατέρας του δεν επιθυμούσε τα παιδιά του να ακολουθήσουν τη δική του καριέρα.
Ο Αλφρέδο ξεκίνησε από μικρή ηλικία και αγωνιζόμενος μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του στην ερασιτεχνική ομάδα νέων της Λος Καρντάγιες (Club Social y Deportivo Unión Progresista), ήταν πρωταθλητής στο πρωτάθλημα του βορρά από την ηλικία των 14 ετών. Στην περιοχή αυτή βορειοδυτικά του Μπουένος Άιρες είχε μετακομίσει η οικογένεια το 1940 και ο Αλφρέδο βοήθησε τους γονείς του ως εργάτης στα χωράφια και στη συνέχεια στα κοπάδια αγελάδων.
Εγκατέλειψε το σχολείο στα 15 για αφοσιωθεί στο ποδόσφαιρο.
Ο θρύλος λέει ότι ο νεαρός Αλφρέδο έχτισε την εκπληκτική του αντοχή τρέχοντας από αγρόκτημα στην πόλη και ξανά πίσω.
