“Στη Λίβερπουλ σκόραρα τόσα πολλά γκολ γιατί οι κινήσεις μου ήταν εντελώς ενστικτώδεις.
Στην Ιταλία, από την άλλη, σκεφτόμουν πάρα πολύ.
Στο Τορίνο, όλη η συζήτηση για τη δυσκολία να σκοράρω γκολ με είχε καθορίσει.
Όταν ερχόταν μια μπάλα, σκεφτόμουν τι να την κάνω, πώς να την χτυπήσω, απο πού να την περάσω.
Και έκανα λάθος.
Στην περιοχή του πέναλτι, δεν χρειάζεται να σκεφτείς, απλά πρέπει να ενεργήσεις.
Με υποδέχτηκαν ως ένα είδος Μεσσία, αμέσως με προειδοποίησαν για τις τεράστιες προσδοκίες που είχαν.
Ποτέ δεν πίστευα ότι θα τα παρατήσω και δεν ένιωσα σαν να είμαι σε φυλακή όπως έγραψαν.
Το κοινό ήταν πολύ υπομονετικό μαζί μου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι πραγματικά ένας φιλόδοξος τύπος.
Η Ιταλία είναι μια εμπειρία που προτείνω σε όλους.
Με βοήθησε να μεγαλώσω.
Το μόνο μου λάθος ήταν που δεν διάλεξα τη σωστή ομάδα.
Δεν μου ταίριαζε η γιουβέντους, την οποία την είχα συνδυάσει ως την Λίβερπουλ της Ιταλίας.
Παρεμπιπτόντως έχω βάλει περισσότερα γκολ από τον Völler… “
O Ίαν Τζέιμς Ρας είναι Ουαλός πρώην ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως κεντρικός επιθετικός.
Ένας από τους καλύτερους Βρετανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.
Aγωνίστηκε για τη Λίβερπουλ από το 1980 έως το 1987 και ξανά από το 1988 έως το 1996 και είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου με 346 τέρματα σε επίσημους αγώνες.
Ο Ρας γεννήθηκε σε μία μικρή πόλη (Σεντ Άσαφ) στη βορειοανατολική Ουαλία.
Ξεκίνησε την καριέρα του από την Τσέστερ.
Τον Απρίλιο του 1979 έκανε το ντεμπούτο του στην ισοπαλία (2–2) με τη Σέφιλντ Γουένσντεϊ, ως μέσος αρχικά, ωστόσο πολύ σύντομα θα έπαιρνε θέση στην επίθεση, σημειώνοντας 14 γκολ στο πρωτάθλημα.
Ανιχνευτής ταλέντων από τη Λίβερπουλ τον εντόπισε και τον έφερε στη ομάδα στα 19 του χρόνια.
Έκανε το ντεμπούτο του για τη Λίβερπουλ στην ισοπαλία 1–1 απέναντι στην Ίπσουιτς στις 13 Δεκεμβρίου 1980, αντικαθιστώντας τον Κένι Νταλγκλίς που τραυματίστηκε.
Ολοκλήρωσε την αγωνιστική περίοδο με εννέα παιχνίδια, αλλά δεν είχε κανένα γκολ.
Ωστόσο, είχε σημειώσει 12 γκολ σε 30 εμφανίσεις στο αποθεματικό της ομάδας.
Βελτιώθηκε τη δεύτερη χρονιά του σημειώνοντας τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις με το πρώτο στις 30 Σεπτεμβρίου στην νίκη με 7–0 επί της Οουλούν Παλοσεούρα για το Κύπελλο Πρωταθλητριών, συχνά ερχόμενος ως αναπληρωματικός.
Τη χρονιά 1982–83 καθιερώθηκε στη βασική ενδεκάδα, ψηφιζόμενος ως καλύτερος νέος παίκτης της σεζόν, έχοντας πετύχει 11 τέρματα σε 24 παιχνίδια, μεταξύ των οποίων τέσσερα στο τοπικό ντέρμπι με την Έβερτον (5–0).
Παράλληλα η ομάδα κατακτά και το πρωτάθλημα.
Η αγωνιστική περίοδος 1983–84 ήταν η καλύτερη της καριέρας του σημειώνοντας 47 τέρματα σε 65 επίσημες συναντήσεις, από τα οποία 32 στο πρωτάθλημα αναδεικνυόμενος πρώτος σκόρερ όλων των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και κέρδισε έτσι το Χρυσό Παπούτσι.
Εκείνη την περίοδο έφτασε για δεύτερη φορά στην κορυφή της Ευρώπης αλλά αυτή τη φορά ως πρωταγωνιστής με τη νίκη της Λίβερπουλ στον τελικό του Κύπελλο Πρωταθλητριών επί της Ρόμα στη διαδικασία των πέναλτι (κανονικός αγώνας και παράταση 1–1).
Τη σεζόν 1984–85, η Λίβερπουλ δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο τίτλο αν και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, με τον τελικό του Χέιζελ να μένει ανεξίτηλος στις μνήμες όλων.
Ο Ρας πέτυχε 26 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις.
Η επόμενη σεζόν βρήκε τον σύλλογο του «Άνφιλντ» ξανά στην κορυφή του πρωταθλήματος, και τον Ρας να σπάει ξανά το φράγμα των 30 τερμάτων πετυχαίνοντας συνολικά 33 σε όλες τις διοργανώσεις ενώ η Λίβερπουλ κάνει νταμπλ.
Στις 2 Ιουλίου 1986 η Γιουβέντους ανακοινώνει την απόκτηση του Ίαν Ρας, ωστόσο τον αφήνει δανεικό στην Λίβερπουλ σκοράροντας 40 γκολ συνολικά, χωρίς όμως κάποιο τρόπαιο.
Έμεινε στην Ιταλία ένα χρόνο, δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στις σκληρές ιταλικές άμυνες και έτσι επέστρεψε στο σύλλογο του «Άνφιλντ» το 1988.
Μετά από δύο καλά χρόνια (1989–91) και δύο γκολ στον τελικό του Κυπέλλου του 1991 απέναντι στην Έβερτον, το 1992 αντιμετώπισε προβλήματα τραυματισμών.
Ωστόσο σκόραρε στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλιας εκείνης της χρονιάς και στις 18 Οκτωβρίου 1992 δημιούργησε ρεκόρ για τη Λίβερπουλ πετυχαίνοντας το 287ο γκολ του για το σύλλογο στην ισοπαλία 2–2 με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ολντ Τράφορντ.
Ο Ρότζερ Χαντ ήταν ο προηγούμενος κορυφαίος σκόρερ του συλλόγου.
Το 1993 έγινε αρχηγός της ομάδας και απέκτησε ως παρτενέρ στην επίθεση το Ρόμπι Φάουλερ.
Στις αρχές του 1994 ο Ρας έπαιξε το 600ό παιχνίδι του για τη Λίβερπουλ απέναντι στην Μπλάκμπερν του στον πέμπτο γύρο του Λιγκ Καπ και το γιόρτασε σημειώνοντας το 13ο του χατ-τρικ.
Την 1η Ιουλίου 1996 ο Ρας τελειώνει την καριέρα του με τους κόκκινους του Λίβερπουλ και υπογράφει στην Λιντς Γιουνάιτεντ.
Δεν κατάφερε να παραμείνει για περισσότερο από ένα χρόνο πετυχαίνοντας μόνο 3 γκολ, ενώ ο Κένι Νταλγκλίς (προπονητής πλέον) το 1997 τον παίρνει στη Νιούκασλ Γιουνάιτεντ, όπου δεν πέτυχε κανένα γκολ σε 10 αγώνες πρωταθλήματος.Σκοραρε ομως 1 γκολ στο Κυπελλο,ξανα απεναντι στην Εβερτον,ενω εφτασε μεχρι τον τελικο.
Οι τίτλοι τέλους έπεσαν στην Αυστραλία, με την φανέλα της Σύδνεϋ, με ένα γκολ σε 3 παιχνίδια, το 2000 σε ηλικία 39 ετών.[3]
Με την ομάδα της Λίβερπουλ κατέκτησε μεταξύ άλλων 5 πρωταθλήματα Αγγλίας, 3 Κύπελλα, 5 Λιγκ Καπ, ενώ ήταν πρωταθλητής Ευρώπης δύο φορές.
Σε διεθνές επίπεδο με την εθνική Ουαλίας έκανε 73 εμφανίσεις και σκόραρε 28 τέρματα. Έκανε το ντεμπούτο του στις 21 Μαΐου 1980 με αντίπαλο τη Σκωτία για το Βρετανικό Κύπελλο και σημείωσε το πρώτο του γκολ στις 27 Μαΐου 1982 σε αγώνα με τη Βόρεια Ιρλανδία (3–0).
Η σαφώς χαμηλή δυνατότητα της εθνικής του δεν έδωσε στο Ρας πιθανότητες διάκρισης. Κλείνοντας την σταδιοδρομία του είχε σημειώσει 411 τέρματα σε επίσημους αγώνες.
Το περιοδικό World Soccer τον συμπεριέλαβε στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές του 20ού αιώνα.
