13 Μαίου 2012

”Σήμερα είναι από πολλές απόψεις μια εξαιρετικά όμορφη μέρα, αλλά δεν μπορώ να κρύψω τη θλίψη μου.

Oτι έχω λάβει από αυτούς τους ανθρώπους ξεπερνά τα πάντα, τις νίκες και τις ήττες”.

Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο

Μια από τις ομορφότερες ποδοσφαιρικές ιστορίες του ιταλικού ποδοσφαίρου, έκλεισε στο νεοσύστατο Στάδιο της Γιουβέντους.
Ένας μύθος που χαρακτηρίζεται από επιτυχίες, συναισθήματα και παιδικές φωνές.
Η ιστορία ενός άντρα και της ομάδας του.
Η ιστορία ενός αρχηγού που πάντα έβγαινε μπροστά , ακόμα και όταν τα πράγματα, είχαν εξελιχθεί άσχημα.
Τελείωσε ένα τόσο όμορφο κεφάλαιο που θεωρήθηκε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να τελειώσει.
Με την αποχώρηση του Aλεσαντρο Ντελ Πιέρο, τελείωσε ένας κύκλος στη ζωή όλων μας, η παιδική ηλικία, η εφηβεία, τα όμορφα χρόνια.
Μια αγάπη άνθισε έναν Σεπτέμβριο του 1994 και κορυφώθηκε με ένα εκπληκτικό γκολ στη νύχτα του Τόκιο.
Μια από τις πιο ρομαντικές σταδιοδρομίες του ιταλικού και παγκόσμιου ποδοσφαίρου έσβησε.
Η ιστορία αγάπης μεταξύ Aλεσάντρο Ντελ Πιέρο και Γιουβέντους, παραδόθηκε για πάντοτε στο μύθο.

′′Είμαι περήφανος που είμαι Γιουβέντους.

Ναι είμαι σημαία, όπως με αποκαλούν συχνά, αλλά πραγματικά είμαι μόνο ένα μικρό μέρος μιας μεγάλης ασπρόμαυρης σημαίας που μεγαλώνει με τα χρόνια.

Αν ο καθένας σας κοιτάξει προσεκτικά, θα βρει το όνομά του γραμμένο, πάνω σ’αυτή τη σημαία.”

Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο