«Μου είπαν ότι ο Μαραντόνα, κατά τη διάρκεια της προπόνησης, είχε τη συνήθεια να στοχεύει από το κέντρο και να πετάει την μπάλα στο Γ της εστίας σα να ήταν το πιο απλό πράγμα στον κόσμο.
Αυτή η ιστορία με κέντρισε τόσο πολύ που αποφάσισα να την πω στην ομάδα, στο Stadio Comunale.
Την είπα με έμφαση, περιμένοντας κάποια αντίδραση.
Ο Πλατινί παρέμεινε σιωπηλός.
Δεν είπε λέξη, δεν χαμογέλασε, δεν σχολίασε.
Απλώς κάλεσε τον υπεύθυνο εξοπλισμού και του είπε να ανοίξει τη μικρή πόρτα των αποδυτηρίων, αυτή στην άλλη πλευρά του στίβου.
Μετά ζήτησε μια μπάλα.
Την άφησε στο έδαφος, βολεύτηκε, κοίταξε τη μικρή πόρτα σα να ήταν ένας μακρινός στόχος… και από το κέντρο εξαπέλυσε ένα τέλειο σουτ.
Η μπάλα διέσχισε το γήπεδο, διέσχισε το στίβο και κατέληξε κατευθείαν στα αποδυτήρια.
Ο Πλατινί με κοίταξε με ένα μισό χαμόγελο, το είδος που μιλάει πιο δυνατά από οποιαδήποτε πρόταση.
Δεν πρόσθεσε τίποτα άλλο.
Γύρισε.
Σήκωσε τους ώμους του και απομακρύνθηκε, αφήνοντας αυτή την χειρονομία να μιλάει για εκείνον».
Τζιάνι Ανιέλι




