«Ήμουν από τους πρώτους που είχαν άμεση επαφή με τον Πολ.
Την ημέρα της άφιξής του στην Ιταλία, 7 Ιουλίου 1992, βρισκόμουν στο Τορ ντι Κίντο, όταν μου είπαν να πάρω το πτυσσόμενο κρεβάτι και να πάω στο Hotel degli Aranci στο Παριόλι (έδρα του προπονητικού καμπ της Λάτσιο πριν από τον αγώνα), το πρώτο μέρος που έμεινε ο Γκάζα στην Ιταλία».
«Πήγαινε να προετοιμάσεις τον Γκάζα!» μου είπε ο Μανζίνι.
«Μετά, πρέπει να πάει να τρέξει με τον Φερόλα (τον γυμναστή) στη Βίλα Γκλόρι».
«Φτάνω στο λόμπι και μου λένε να πάω στον τελευταίο όροφο, στην προεδρική σουίτα. Ανεβαίνω, χτυπάω και ο Γκάζα ανοίγει την πόρτα, εντελώς γυμνός!
χαιρέτησε σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο και με οδήγησε στο μικρό σαλόνι όπου υπήρχε ένα αναποδογυρισμένο μπουκάλι σαμπάνιας σε έναν κουβά με πάγο και μια θάλασσα από άδεια κουτάκια μπύρας.
Καθισμένος στον καναπέ, ο φίλος του ο Τζίμι Σίνκε Πάνς σερφάριζε κανάλια ενώ έβλεπε τηλεόραση!
Στραπέζι μασάζ, ο Γκάζα ξάπλωσε και άρχισα το μασάζ.
Σε κάποιο σημείο, κοκκίνισε εντελώς, με κοίταξε και είπε: «Συγγνώμη, σταμάτα!» «Σταμάτησα και σηκώθηκε και περπάτησε προς τον Τζίμι Σίνκε Πάνς και άρχισε να ουρεί πάνω του σαν σιντριβάνι.
Δεν έκανε τίποτα, συνέχισε να βλέπει τηλεόραση χωρίς πρόβλημα, λέγοντας μόνο ένα «Φακ, Γκάζα!».
Αυτή ήταν η πρώτη μου συνάντηση με τον Γκάζα.
Όταν έφτασα στο Τορ ντι Κίντο μετά, όλοι με ρωτούσαν πώς ήταν ο Γκάζα, τι είδους άνθρωπος ήταν, τι έλεγε.
και είπα: «Αυτός ο τύπος είναι τρελός, εντελώς τρελός. Δεν ξέρεις τι μας περιμένει!»
Ο Ντοριάνο Ρουτζέρο, ο φυσιοθεραπευτής της Λάτσιο της δεκαετίας του ’90, για τον Πολ Γκασκόιν
