«Ο πρόεδρος της Ρόμα είναι ο μεγάλος Ντίνο Βιόλα, ο άνθρωπος που κέρδισε το σκουντέτο του '83, ένας αληθινός θρύλος, και τα γόνατά μου τρέμουν λίγο όταν, στο χριστουγεννιάτικο πάρτι του 1990, βλέπει τις ομάδες και, μόλις με αναγνωρίσει, κάθεται και μου μιλάει.
Ο εμβληματικός πρόεδρος είναι ένας πολύ αδύνατος και άρρωστος άνθρωπος, έχει πάντα δίπλα του δύο ανθρώπους έτοιμους να τον στηρίξουν, του σφίγγουν το χέρι.
Κάθομαι κύριος με σέβασμό απέναντι του και συγχρόνως φοβάμαι να μην πάθει κακό.
Μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά μπορεί να γίνει κατανοητός πολύ καλά.
«Είσαι ο Φραντσέσκο, όλοι μου μιλάνε για σένα, με καλά λόγια.
Πόσο χρονών είσαι αγόρι μου;»
«Δεκατέσσερα, Πρόεδρε».
«Μόνο δεκατέσσερα??
 Αν συνεχίσεις έτσι, θα πω στον προπονητή να κάνεις το ντεμπούτο στη Serie A στα δεκαέξι μόλις το επιτρέψουν οι κανονισμοί».
Θα ήθελα να πάρω το χέρι μου από το δικό του, αλλά δεν με αφήνει ακόμα, με σφίγγει με την ψυχή του...
«Φραντσέσκο... Τόττι, σωστά;
Ακου αγόρι μου, η Ρόμα θα σε χρειαστεί.»
Φραντσέσκο Τότι (Αρχηγός)
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…