«Στις 13 Απριλίου 2017 η ιστορία μου στο Μιλάνο τελειώνει και το κινητό μου τηλέφωνο μεταμορφώνεται στον καθρέφτη ενός κόσμου, ενός τρόπου.

Ο Adriano Galliani, που μέχρι τότε όλοι τον έβλεπαν ψηλό, όμορφο και γαλανομάτη, σαν τον Μπαραντ Πιτ…

Ξαφνικά μετατρέπεται σε Κουασιμόδο.

Η συχνότητα των τηλεφωνικών κλήσεων μειώνεται και ξεκινά πάλι μόνο στις 28 Σεπτεμβρίου 2018 όταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι αγοράζει τη Μόντσα.

Εκατό κλήσεις στη Serie C, 200 στη Serie B, λίγο περισσότερες τη χρονιά που πλησιάζουμε στη Serie A.

Από τότε που ανεβήκαμε μέτρησα 165 μηνύματα απο μάνατζερ.

Τα έχω σημειώσει όλα με αστερίσκο.

Τώρα είμαι πάλι μια μίξη των Paul Newman, Richard Gere, Marlon Brando και Brad…

Όσο ήμουν διασωληνωμένος, ο εγκέφαλός μου δούλευε και η μόνη μου σκέψη ήταν η Μόντσα.

Έχασα δέκα κιλά και συνειδητοποίησα ότι η υγεία είναι το μόνο πράγμα που έχει σημασία στη ζωή.

Ο Μπερλουσκόνι μου έγραφε συνεχώς, μου έδειχνε τη στοργή του, ανησυχούσε.

Σας λέω πολύ ειλικρινά ότι φοβόμουν μην πεθάνω.

Με λίγα λόγια, δεν ήταν ένας περίπατος αυτά που πέρασα.

Προσθέστε ένα άλλο στοιχείο, πάσχω από κλειστοφοβία.

Το ασανσέρ μου προκαλεί άγχος.

Σκέφτείτε λοιπόν τι μπορεί να είναι για έναν κλειστοφοβικό να μην βλέπει το φως για δέκα μέρες…

Μου λείπει πολύ η παλιά μου Μίλαν.

Ηταν όλα υπέροχα.

Μου λείπουν πραγματικά οι βραδιές των τελικών μας, παίξαμε οχτώ από αυτούς και οι οχτώ αυτοί τελικοί, είναι κάτι υπέροχο».

Αντριάνο Γκαλιάνι