Καναβάρο: -Όταν ακούω για τον Ρονάλντο τριγύρω, μου λένε πάντα το ίδιο πράγμα…
“Υπάρχει μόνο ένας Ρονάλντο και είναι το Φαινόμενο!”
Ρονάλντο: -Φάμπιο, νομίζω ότι αυτό πρέπει να είναι ενοχλητικό.
Ο καθένας γράφει την πορεία του.
Σίγουρα όλοι θα παραμείνουν στην ιστορία του ποδοσφαίρου αλλά με λένε Ρονάλντο και μπορώ να πω με σιγουριά ότι ήμουν πέντε δευτερόλεπτα μπροστά από όλους σε αθλητική ταχύτητα και σκέψη.
Καναβάρο: -Ρόνι, ήσουν πολύ γρήγορος, κανείς δεν σε έπιανε, ακόμα και μετά τον τραυματισμό σου, όταν έλεγαν ότι δεν είσαι ο Ρονάλντο που ήσουν.
Το 1997, ο Τσέζαρε Μαλντίνι μου είπε…
”Φάμπιο, σήμερα θα δούμε αν αυτός είναι όντως Φαινόμενο.”
Επειδή πίστευε πολύ σε μένα, με έβαλε να σε μαρκάρω.
Στο τέλος του παιχνιδιού πήγα στον Τσέζαρε και του είπα.
«Κύριε, φοβάμαι ότι αυτός είναι πραγματικά Φαινόμενο γιατί είναι πολύ δυνατός»
Θυμάμαι επίσης μια φορά που ήρθατε στο Τορίνο με την Ρεάλ Μαδρίτης.
Ήμουν με τον Τουράμ, ξέφυγες απο τον Λiλιαν με μια φoβερή ενέργεια και άρχισες να τρέχεις… πέταξες τη μπάλα μπροστά και τέλος… και ποιος θα σε έπιανε, δεν ήταν αλήθεια ότι είχες χάσει ταχύτητα, απλά πρόσεχες περισσότερο.
Ρονάλντο: -Φάμπιο ήταν υπέροχο να αντιμετωπίζεις αμυντικούς του διαμετρήματος σας, όπως Μαλντίνι, Νέστα Ντεσαϊγί, Τουράμ, Πουγιόλ, Σταμ, ήσασταν δυνατοί, γρήγοροι, έξυπνοι αμυντικοί, δεν ήταν πάντα καλό για μένα.
Καναβάρο: -Ρόνι, μας ντρίπλαρες όλους όπως ήθελες και εμείς νιώθαμε σα να μας διαπερνάει ρεύμα.
Μην ανησυχείς.
Είσαι και θα είσαι πάντα το Φαινόμενο.
Εμείς το ξέρουμε πολύ καλά!
