”Eίμαι ιδιαίτερα τυχερός που γνώρισα τον Αντόνιο Κόντε.

Είχα τόσους πολλούς προπονητές, τεράστια ονόματα αλλά αυτός ήταν μια έκπληξη.

Του έφτανε μια ομιλία, με πολλά λόγια πάντα, για να σου ανεβάσει το ηθικό.

Ήταν απλό να ”κερδίσει” όλη την ομάδα και εμένα, με το που προσγειώθηκε στην Γιούβε.

Πρώτη μέρα στα βουνά, στα Μπαρντονέχια, κάλεσε την ομάδα στο γυμναστήριο και εμφανίστηκε εκεί.

Είχε ήδη το κίνητρο του πρωταθλητισμού μέσα του.

”Σε αυτή την ομάδα αγαπητά αγόρια, προερχόμαστε από δύο συνεχόμενες έβδομες θέσεις στο πρωτάθλημα.

Τρελά πράγματα.

Τρομακτικό.

Δεν είμαι εδώ γι’ αυτό, ήρθε η ώρα να σταματήσουμε αυτή την κατρακύλα.”

Ένα πράγμα συγκεκριμένα ήταν πολύ ξεκάθαρο, είχε έναν διάβολο στα μαλλιά του, ήταν ψεύτικα, αλλά συγχρόνως ήταν τόσο αληθινά, απο ένα υλικό που δεν μπορεί να αναπαραχθεί.

”Τις τελευταίες σεζόν εδώ όλοι έκαναν κακό, οπότε πρέπει να συνέλθουμε, να επιστρέψουμε την Γιούβε εκεί που ανήκει.

Δεν είναι ευγενικό αίτημα, είναι διαταγή, είναι ηθική υποχρέωση.

Παιδιά, πρέπει να ολοκληρώσετε ένα μόνο βήμα, που είναι σχετικά απλό, να με ακολουθήσετε.”

Η πρώτη εντύπωση ήταν η σωστή…

Οταν μιλάει, οι έννοιες σου επιτίθενται, μπαίνουν συχνά με βία στο κεφάλι σου.

Τρυπώνουν μέσα σου, σπάνε την πόρτα.

Ο Κόντε μας είπε κάτι λογικό, με τον δικό του τρόπο.

“Προσέξτε δεν τελείωσα ακόμα.

Βάλτε το στο κεφάλι σας ότι πρέπει να επιστρέψουμε στα επίπεδα να ανταγωνιζόμαστε τους πάντες, να ξαναθυμηθούμε τις μέρες που γράφτηκαν στην ιστορία αυτής της ομάδας.

Θα ήταν έγκλημα να μην φτάσουμε στις τρεις κορυφαίες θέσεις της βαθμολογίας.”

Προφανώς πήραμε το πρωτάθλημα με την πρώτη προσπάθεια, αρκετά μεγάλο επίτευγμα, πέρα από κάθε προσδοκία.

Δεν θα μπορούσε να τελειώσει αλλιώς, έχοντας ως παράδειγμα, κάθε μέρα, αυτόν που μεταμορφωνόταν σε δαίμονας για να μας κάνει πρωταθλητές.

Ο Αρίγκο Σάκι, ήταν ιδιοφυία.

Τον Κόντε, τον περίμενα καλό, αλλά όχι τόσο καλό”.

Αντρέα Πίρλο