-Πώς βγήκε το παρατσούκλι «Άγιαξ της Ηπείρου»;
”Ήταν η εποχή που μεγαλουργούσε στην Ευρώπη ο Άγιαξ. Αντιστοίχως, στην Ελλάδα μεγαλουργούσε ο ΠΑΣ.
Τότε είχε δημιουργηθεί και ο ύμνος της ομάδας από τον Κιτσάκη που λέει «Άγιαξ της Ηπείρου».
Έπαιζε στα μεγάφωνα του γηπέδου και έμεινε στους φιλάθλους ο χαρακτηρισμός.
Όλοι έφερναν λάτιν παίκτες.
Ο Ολυμπιακός τον Πολέτι και τον Άλτσιμπαρ, ο Παναθηναϊκός τον Γκραμάχο…
Ο ΠΑΣ, όμως, έφερε πολλούς μαζεμένους, ήταν όλοι αξιόλογοι και μάλιστα, νεαρής ηλικίας.
Πραγματικά, ήταν επανάσταση τότε για το ελληνικό ποδόσφαιρο”.
Απόσπασμα από συνέντευξη του Εδουάρδου Λόκο Κοντογεωργάκη
Το 1971 ανέλαβε προπονητής ο Γκόμεζ Ντε Φαρία και ήρθαν από την Αργεντινή αρχικά στα μέσα της χρονιάς οι Εδουάρδος Κοντογιώργακης (Ριγκάνι), Αλφρέδος Γκλασμάνης (Γκλάσμαν), Χοσέ Παστερνάκης (Πάστερνακ) και στο τέλος της οι Εδουάρδος Λίσα, Χουάν Μόντες και Όσκαρ Άλβαρες.
Οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές επικαλέστηκαν ελληνική καταγωγή, πολιτογραφήθηκαν και υπηρέτησαν στον Ελληνικό Στρατό επί υπουργού Ευάγγελου Αβέρωφ.
Την αγωνιστική περίοδο 1971–72 ο ΠΑΣ Γιάννινα τερμάτισε 13ος στο πρωτάθλημα, ενώ στο κύπελλο (1971–72) έφτασε ως τη «φάση των 16», όταν και αποκλείστηκε εκτός έδρας από τα Τρίκαλα με 1–0.
Την επόμενη χρονιά (1972–73) τερμάτισε δεύτερος, πίσω από τον Απόλλωνα Αθηνών, με 93 βαθμούς, έχοντας ρεκόρ έδρας 18–1–0 και την καλύτερη άμυνα μαζί με τον (3ο) ΠΑΟ Ρουφ, όμως δεν εξασφάλισε την άνοδο καθώς τη χρονιά εκείνη προβιβάστηκαν μόνο οι πρώτοι από τους τρεις ομίλους της Β΄ Εθνικής.
Στο κύπελλο (1972–73) έφτασε για δεύτερη σερί χρονιά στη «φάση των 16», όταν αποκλείστηκε εκτός έδρας από τον Ολυμπιακό με 1–0.
Την περίοδο 1973–74 ο ΠΑΣ Γιάννινα κατέκτησε το πρωτάθλημα στον πρώτο όμιλο της Β’ Εθνικής με 58 βαθμούς και προβιβάστηκε για πρώτη φορά στην Α’ Εθνική, τερματίζοντας 10 βαθμούς μπροστά από τη δεύτερη Κόρινθο, έχοντας την καλύτερη άμυνα κι επίθεση και ρεκόρ έδρας 15–2–0.
Στο κύπελλο (1973–74) έφτασε ως τα προημιτελικά της διοργάνωσης, όταν αποκλείστηκε από τον Πιερικό σε αγώνα εκτός έδρας με 2–1.
Την επόμενη (1974–75), πρώτη του χρονιά στην πρώτη τη τάξει κατηγορία, τερμάτισε στην 9η θέση με 32 βαθμούς και εξασφάλισε την παραμονή του.
Στο κύπελλο (1974–75) αποκλείστηκε στη «φάση των 32» από τον Παναθηναϊκό εκτός έδρας με 2–0.
Στο πρωτάθλημα 1975–76, έφτασε στην 5η θέση (η υψηλότερη που είχε τερματίσει μέχρι τότε ο σύλλογος) με 36 βαθμούς, ξεπερνώντας βαθμολογικά παραδοσιακές δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου όπως ο Άρης, ο Εθνικός και ο Ηρακλής.
Το εντός έδρας ρεκόρ της ομάδας ήταν 14–1–0 (η ισοπαλία ήταν 0–0 με τον Ηρακλή).
Την επόμενη χρονιά (1976–77) ο ΠΑΣ κατετάγη 11ος με 29 βαθμούς, ενώ στο κύπελλο (1976–77) αποκλείστηκε στη «φάση των 16» έπειτα από την εκτός έδρας ήττα από τον Φωστήρα με 2–1.
Την περίοδο 1977–78 ο «Αγιαξ της Ηπείρου» τερμάτισε και πάλι πέμπτος με 38 βαθμούς, πίσω από τους τρεις του κέντρου και τον ΠΑΟΚ, ισοφαρίζοντας το σχετικό ρεκόρ του, εξασφαλίζοντας παράλληλα την έξοδο στο Βαλκανικό Κύπελλο.
Στον θεσμό του κυπέλλου (1977–78) έφτασε ως τα προημιτελικά και αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό εκτός έδρας στην παράταση με 2–1.
Την επόμενη χρονιά (1978–79) ισοβάθμησε στη 13η θέση με 28 βαθμούς με τον Πανιώνιο, ενώ για το Βαλκανικό Κύπελλο, αντιμετώπισε την Παρτιζάνι Τιράνων (3–0, 0–2) και τη Ριέκα της τότε Γιουγκοσλαβίας (1–2 εκτός και 1–3 εντός), η οποία έφτασε για δεύτερη συνεχή φορά στον τελικό της διοργάνωσης.
Στο πρώτο επισήμως επαγγελματικό πρωτάθλημα (1979–80) τερμάτισε 6ος με 37 βαθμούς. Στο κύπελλο (1979–80) έφτασε ξανά στη «φάση των 16», όπου αποκλείστηκε εκτός έδρας από την ΑΕΛ με 1–0.
Στα μέσα της χρονιάς, την 1η Δεκεμβρίου 1979, ήρθε στην Ελλάδα για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας ο Γιάτσεκ Γκμοχ, στην πρώτη χρονιά του οποίου στην Α΄ Εθνική, ο ΠΑΣ ανακηρύχθηκε πρώτη επαρχιακή ομάδα.
Την περίοδο 1980–81 τερμάτισε 11ος με 31 βαθμούς ενώ τις δύο επόμενες (1981–82 και 1982–83) 14ος με 28 βαθμούς και 9ος με 33 βαθμούς αντίστοιχα.
