”Oταν ήμουν μικρός με κορόιδευαν στο σχολείο για τα ρούχα μου, για τα παπούτσια μου, επειδή ήμουν ξένος και πολλά άλλα…
Οταν πηγαίναμε στο Σούπερ Μάρκετ θυμάμαι την μητέρα μου να κοιτάει πάντα τις τιμές και να διαλέγει πάντα τα πιο φτηνά προιόντα.Ηταν δύσκολα χρόνια.
Ακόμα και στην μπάλα, τα άλλα τα παιδιά είχαν το προνόμιο να έχουν τον πατέρα τους μαζί και να τα στηρίζει, εμένα μου μιλούσαν ειρωνικά.
Ηρθε κάποτε η μέρα, που μπήκα σε ένα κατάστημα ρούχων μαζί με την μητέρα μου και της είπα να ψωνίσει οτι θέλει, χωρίς να κοιτάει τις τιμές.
Εκείνη ήταν μια μέρα ορόσημο, ήταν η μέρα που ξεφύγαμε απο την φτώχεια.
Όσον αφορα τους συμμαθητές μου που με κορόιδευαν, σε τρεις απο αυτούς είχα αφήσει ενα σημείωμα στο αυτοκίνητό τους…
Το οποίο έγραφε…
”Εγώ είμαι ο Ζλάταν, εσύ είσαι ένα τίποτα…”
Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς
